Ambitieuze zaterdag: Schelvis met knapperige groentjes en vissaus

Dit wordt het laatste berichtje op Lieziepeasy. De laatste post, het laatste receptje, het laatste verhaaltje… Maar niet getreurd: maandag start ik met een nieuwe site, waar je alle vertrouwde receptjes kan terugvinden, in een nóg mooiere lay-out, met een nóg overzichtelijker receptenindex en een nóg leukere naam!

Als je hier volgt via mail of de WordPress-reader, of via Facebook, Instagram of Pinterest, hoef je je trouwens helemaal geen zorgen te maken. Je zal van de overgang zelf weinig merken. Ik maak er maandag werk van om alles zo vlot mogelijk te laten verlopen. En ik hoop natuurlijk dat jullie even talrijk, en even enthousiast zullen meelezen op mijn nieuwe site als hier!

Maar terug naar de orde van de dag. In het weekend probeer ik af en toe een wat bewerkelijker receptje uit. Gewoon, omdat ik graag kook, en omdat het er – sinds we twee vrolijke meisjes rondhuppelen hebben – tijdens de week meestal niet van komt. En laat dit recept nu toch wel een topper van jewelste zijn! Héérlijk om je op een rustige dag mee bezig te houden en je huisgenoten te verwennen met een gerecht dat niet zou misstaan op de menukaart van menig deftig restaurant.

Deze schelvis in pistachekorst met knapperige groentjes en lichte vissaus is er eentje om te onthouden. Om op te slaan in je favorieten, en boven te halen op momenten dat je iets te vieren hebt met wie je het nauwst aan het hart ligt. Ik kan mij geen betere afsluiter bedenken…

Bron: Libelle Lekker maart 2015

Wat heb je nodig? 

1 courgette
1 prei
2 wortelen
1 sjalot
800 g aardappelen
boter
200 ml witte wijn
400 ml visfond
200 ml lichte room
nootmuskaat
4 el ongezouten pistachenoten
4 el paneermeel
4 schelvisfilets
olijfolie
een handvol kervel
peper en zout

Hoe ga je tewerk? 

Snijd courgette, prei en wortelen in fijne julienne (reepjes).
Pel en snipper de sjalot.
Schil de aardappelen en breng ze aan de kook in gezouten water.

Verhit een klontje boter in een klein sauspannetje.
Fruit er de sjalot in aan tot glazig.
Blus met witte wijn en visfond.
Laat tot de helft inkoken.
Zeef en breng opnieuw aan de kook.
Voeg er de room aan toe en laat weer tot de helft inkoken.
Kruid bij met peper en zout.
Houd warm.

Pureer de gare aardappelen met een klontje boter.
Kruid naar smaak met peper, zout en nootmuskaat.

Verhit een klontje boter in een andere pan.
Bak de groentenjulienne kort aan tot beetgaar.
Kruid met peper en zout.

Hak de pistachenoten fijn en meng met het paneermeel.
Kruid met peper en zout.
Wentel de visfilets door de pistachemengeling zodat ze bedekt zijn met een dun laagje.
Verhit een scheutje olijfolie in een pan.
Bak de visfilets aan beide kanten goudbruin.

Lepel wat puree in het midden van een bord.
Leg er de visfilets op en schik er de groenten op.
Schuim de saus even op met een staafmixer.
Lepel rond de puree.
Garneer met een toefje kervel.
Serveer.

Paas-countdown: Pull-apart bread met citroen

Oooooh, wat is dit een zalig recept! Het ziet er niet alleen spectaculair uit, het smaakt ook nog heerlijk fris en decadent. Zo’n gerecht waarvan iedereen “wow!” zegt. Het vergt wat tijd, een beetje liefde, een schepje geduld, maar het is het allemaal dubbel en dik waard. Dit pull-apart bread is dé ster van je paasbrunch of -ontbijt.

De basis is een eenvoudig zoet gistdeeg dat je met een mengsel van boter, suiker en citroenrasp bestrijkt. Door dit in reepjes te snijden en te stapelen, krijg je dat typisch “pull-apart” patroon. Je hoeft trouwens niet voor citrus te kiezen: ik ben ervan overtuigd dat wat vanille, of een mooie hoeveelheid geraspte chocolade gemengd met wat gehakte hazelnoten een even lekker resultaat geeft. Maar zelf hou ik wel van wat frisheid bij de intense zoetigheid van de gekarameliseerde suiker.

De grootste moeilijkheid bij dit brood is weten wanneer het gaar is. Als je erin steekt met een mesje, zal dat er altijd wat vochtig uitkomen door de toevoeging van boter en suiker tussen de lagen. Zelf heb ik ook de fout gemaakt het brood wat te lang te bakken. Ik zou dus 30 à 35 minuten aanraden (heteluchtoven).

Overgiet het brood na afkoelen met een dik glazuur van bloemsuiker en citroensap en je kunstwerk is klaar. Laat de gasten sneedjes brood afscheuren en besmeren met (jawel) nog wat extra roomboter: goddelijk!

Inspiratie voor het deegrecept: Nest Bakboek

Wat heb je nodig? 

Voor het brooddeeg
20 g verse gist
2 el suiker
2,8 dl melk, lichtjes opgewarmd
500 g patisseriebloem
1 ei
1 tl zout
20 g boter op kamertemperatuur & extra om de cakevorm in te vetten
1 el olie

Voor de vulling
150 g boter
rasp van 3 bio-citroenen
150 g suiker

Voor het glazuur
sap van 1 citroen
200 g bloemsuiker

Hoe ga je tewerk?

Los gist en suiker op in de melk.
Meng met de helft van de bloem.
Laat 10 minuten rusten.

Voeg nadien de rest van de bloem toe en meng in de keukenmachine.
Roer er ook het losgeklopt ei, het zout en de boter door.
Laat 10 minuten kneden tot een elastisch, maar nog vrij nat deeg (met de hand 20 min. kneden).

Vet een kom lichtjes in met een beetje olie.
Leg er het deeg in, dek af met een handdoek en laat 30 minuten rijzen op kamertemperatuur, of tot het deeg verdubbeld is in volume.

Smelt de boter voor de vulling.
Roer er citroenrasp en suiker door.
Rol het deeg uit tot ongeveer een halve centimeter dik op een bebloemd oppervlak.
Smeer er het boter-suiker mengsel over uit.
Snijd de deegplak in vierkantjes.
Snijd de vierkantjes nog eens middendoor zodat je rechthoekjes krijgt.

Vet een cakevorm in met een beetje boter.

Leg één rij van de rechthoekjes op elkaar en zet deze met de snijkant naar boven in de cakevorm.Herhaal met de rest van het deeg.

Kwast een beetje olie op een vel plasticfolie.
Dek hiermee de cakevorm losjes af (met de geoliede kant op het deeg) en leg er een handdoek over.
Laat rijzen tot het deeg in volume verdubbeld is (1 à anderhalf uur).

Verwarm de oven voor op 175 °C.

Schuif het brood in de oven en bak in 30 à 35 minuten goudbruin.

Neem uit de oven en laat afkoelen op een rooster.
Maak intussen het glazuur: voeg hiervoor een beetje citroensap bij de bloemsuiker.
Roer en voeg extra sap toe tot je een vloeibaar maar vrij dik en ondoorschijnend glazuur hebt.

Giet het glazuur over het brood.

Serveer en geniet!

 

Zondige zondag: Driekoningentaart

Het valt mij op hoe vaak ik hier in nostalgie verval. Zeker de laatste weken heb ik hier al dikwijls over vroeger geschreven, over hoe ik bepaalde dingen beleefde als kind. Maar ik merk ook in het dagelijkse leven dat ik onze meisjes voor bepaalde dagen of feesten dezelfde herinneringen als die van mij wil meegeven, gewoon omdat ze zo leuk zijn. En deze driekoningentaart past perfect in dat rijtje.

De meest levendige herinnering die ik aan driekoningen heb, is van bij onze “tatan”. Ik zie mijn zus en ik daar nog op een stoeltje zitten, hoopvol kijkend hoe ze de driekoningentaart aansneed – het bladerdeeg knisperend vers, de amandelvulling net smeuïg genoeg, zachtjes brokkelend langs de snijrand – en een stuk gouden heerlijkheid op ons bord met bloemetjesmotief legde. We dronken koffie uit kleurige kopjes en aten van onze taart in de hoop de Boon (mét hoofdletter) in ons stuk te vinden. En ja hoor, bij de derde hap zag ik het wit fonkelen tussen de brosse frangipane. En ik kreeg de kroon. Héérlijk!

Ik besloot dit jaar zelf een driekoningentaart te bakken, en had al gepland om deze als “ambitieus” te catalogiseren. Maar dit bleek niet nodig te zijn: de bereiding is rechttoe rechtaan, de kenmerkende vorm krijg je vrij eenvoudig door wat kapjes te maken met de achterkant van een vork, en voor je het goed en wel beseft heb je het koninklijke taartje voor je staan.

In plaats van een porseleinen figuurtje – dat vroeger steevast de boon verving – kan je een blanke amandelnoot in het deeg verstoppen. Ik heb deze dit jaar nog achterwege gelaten, uit schrik dat de mini zich erin zou verslikken.

Bron: Bakboek, PIVA

Wat heb je nodig? 

125 g bloemsuiker
125 g amandelpoeder
125 g boter op kamertemperatuur
2 eieren
25 g bloem
2 bladerdeeg-taartbodems
ev. een blanke amandel
1 extra ei, losgeklopt, om te “doreren”

Hoe ga je tewerk? 

Meng bloemsuiker en amandelpoeder.

Roer de boter luchtig in een keukenmachine.
Meng er 1 ei door, en de helft van het suiker-amandelmengsel.
Roer er dan ook het tweede ei, en de rest van het suiker-amandelmengsel door.
Roer tot een luchtig beslag.Zeef er de bloem bij en spatel voorzichtig onder het beslag.Dek af en zet in de koelkast.

Snijd uit het bladerdeeg twee cirkels van +/- 28 cm en 25 cm. Ik heb hiervoor de opstaande rand van twee springvormen gebruikt.Leg de cirkel van 25 cm op een met bakpapier beklede bakplaat.
Prik in met een vork.
Spuit er met een spuitzak het frangipanebeslag op. Blijf ongeveer 3 cm van de rand.
Verstop eventueel een hele amandel in het beslag.
Bestrijk de rand met het losgeklopte ei (“doreren”).
Leg er de tweede bladerdeegcirkel op en druk de randen goed aan.
Snijd de randen gelijk.
Werk de randen mooi af, als je dat wilt, door er om de centimeter met de achterkant van een vork een kleine inkeping in te maken.
Doreer de taart helemaal met de rest van het losgeklopte ei.
Je kan ook de bovenkant mooi versieren door er met een mes inkervingen in te maken (niet door het deeg snijden!).
Laat een half uurtje rusten op kamertemperatuur.

Verwarm de oven voor op 210 °C.

Bak de taart 40 à 45 minuten in de voorverwarmde oven, tot deze bovenaan mooi goudkleurig is.
Laat afkoelen op de bakplaat.

Serveer.

Zondige zondag: Goddelijke pavlova met litchi, passievrucht en framboos

De laatste weken heb ik je hier al heel wat inspiratie gegeven voor allerhande gerechtjes voor de feestdagen. Of je nu een traditioneel voorgerecht, gemakkelijk hoofdgerecht of ambitieus dessert zocht: Lieziepeasy zorgde ervoor. Het enige wat nog ontbrak, was een overdadige taart voor bij de koffie of thee. Al zouden deze chocoladetaart met frambozen, of een portie zelfgebakken bokkenpootjes niet misstaan op de feesttafel. Maar ik wilde jullie toch nog trakteren op een showstopper, een beetje wow-factor om je gasten van hun sokken te blazen.

Alweer, en het wordt zowat een traditie hier, is dit recept ab-so-luut niet moeilijk. Je moet er niks speciaals voor kunnen, en het recept lukt áltijd, als je er maar voor zorgt dat de kom waarin je de eiwitten gaat opkloppen brandschoon en vetvrij is. Ik legde je hier al eens uit hoe je dat kan verzekeren. Daarna bestaat je voornaamste taak uit passievruchten uitlepelen, litchi’s ontpitten en véél geduld oefenen.

Schrik niet van de toevoeging van azijn: je smaakt dit helemaal niet in het eindresultaat, maar dit geheime ingrediënt zorgt voor heerlijk smeuïge merengue. Net wat je nodig hebt om van dit recept iets speciaals te maken.

Als je een eenvoudig feestmenu op tafel zet, eventueel geleverd door de plaatselijke traiteur, is dit zeker een ideale afsluiter. Iedereen zal onder de indruk zijn, terwijl jij toch niet veel hebt moeten doen. En het belangrijkste is dat de taart gewoon decadent lekker is en dat echt íedereen dit lust. Waar wacht je nog op?

Bron: Nigella’s Kerst

Wat heb je nodig?

8 eiwitten
500 g kristalsuiker
4 kl maïzena
2 kl witte wijnazijn
1/2 kl vanille-extract
600 ml slagroom
10 passievruchten
10 litchi’s (vers of uit blik, uitgelekt)
300 g diepvriesframbozen
25 g bloemsuiker

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 180 °C.
Bekleed een bakplaat met bakpapier.Teken er een cirkel van +/- 25 cm op (ik heb hiervoor de ring van een springvorm gebruikt) en draai het bakpapier om.

Klop de eiwitten op in een brandschone kom.
Eens ze stijf zijn, voeg je in drie keer de suiker toe. Blijf kloppen tot je een mooi blinkende, sneeuwwitte merengue krijgt. Als je denkt zover te zijn, zet de keukenmachine dan even af en neem een beetje schuim tussen je vingers. Als je nog suikerkorrels voelt, moet je nog een beetje verderkloppen tot de suiker helemaal opgelost is.
Zet de keukenmachine uit. Strooi er de maïzena op en giet er ook de azijn en het vanille-extract bij.
Vouw voorzichtig onder de merengue met een metalen lepel.

Stort de merengue uit op de bakplaat en maak er een mooie berg van met een spatel of pannenlikker.Schuif in de oven en verlaag de temperatuur onmiddellijk tot 120 °C.
Bak een uur.
Zet de oven uit en laat de merengue volledig afkoelen in de gesloten oven.

Klop de slagroom op.Verwarm de diepvriesframbozen met de poedersuiker en laat doorkoken tot alles goed gemengd is.
Mix fijn en zeef.
Halveer de passievruchten en lepel het vruchtvlees eruit.
Pel en ontpit de litchi’s en scheur ze in hapklare stukken.

Lepel de slagroom op de taart net voor je ze gaat serveren.
Verdeel er de passievruchtenpulp en litchi-stukjes over.
Sprenkel er de frambozencoulis over.

Serveer.

Veertien tips om van eindejaar een echt feest te maken

Kerst hoort gezellig, leuk en hartelijk te zijn. Dat er voor mij ook lekker eten bijhoort, zal je niet verbazen. Maar net daar wringt het schoentje. Dat eten bezorgt veel mensen, mijzelf incluis, dikwijls een flinke dosis stress. Het begint al bij de planning (gaan ze het wel lusten, zal dit gerecht wel aan de verwachtingen voldoen), maar later ook zeker bij het voorbereiden (je vindt dat ene onmisbare ingrediënt niet in de winkel waar je gedacht had hem wél te vinden, de supermarkt heeft net de indeling van de rekken gewijzigd, de rij aan de kassa is zo lang dat je nooit nog op tijd bij de vishandel geraakt) en al helemaal bij het koken zelf (de wasbak ligt vol afwas als je snel een bijna aangebrande crème anglaise wilt afkoelen, de bruschetta verspreiden een brandlucht en je mixer beslist net dán om het te begeven). Fear not, Lieziepeasy to the rescue!

Denk nu niet dat het bij mij telkens van een leien dakje loopt. Bovenstaande voorbeelden heb ik allemaal (sommige zelfs meermaals) meegemaakt. Maar door enorm veel etentjes te organiseren, heb ik wel een soort van rust opgebouwd, zit er in mijn hoofd een plan van aanpak, en blijf ik voor 90% van de tijd kalm en geordend verder werken.

En ik zou mijzelf niet zijn als ik deze tips niet met jullie zou delen. Ik zou immers niks liever willen dan dat iedereen een leuke, gezellige kerstavond kan beleven, met een glaasje wijn, veel gelach en het nodige culinaire genot. Of dat nu een exquis sterrendiner of een kaasschotel is, dat maakt mij niet uit. Maar als je zelf gaat koken, hou dan rekening met deze tips, en je kerst – en bij uitbreiding elk feestje waarop jij de gastvrouw of -heer bent – wordt gegarandeerd een succes!

• Neem voldoende tijd om alles te plannen. Zoals bij zovele dingen, is voorbereiding het halve werk. Ga rustig zitten en bekijk welke recepten je zou willen maken. Noteer ze en schrijf erbij uit welk tijdschrift, kookboek of van welke leuke blog ze komen, zodat je ze achteraf gemakkelijk kan terugvinden. Als je enkele opties hebt neergepend, bekijk dan alles eens kritisch. Wat is te moeilijk? Van welke ingrediënten weet je niet zeker of je ze wel kan vinden? Welke gerechten gebruiken dezelfde producten en kan je dus niet allebei serveren? Schrap.
• Stel een gebalanceerd menu samen. Let daarbij op het evenwicht: geen 5 zware gerechten met veel boter en room, geen hapje en voorgerecht met dezelfde smaken, geen té uiteenlopende wereldkeukens (ik denk bijv. aan een Thaise curry gevolgd door een crème brulée) door elkaar.
• Hou ook rekening met de tijd dat alles in beslag neemt en de tijd die je daadwerkelijk hebt. Als je maar een halve dag in de keuken kan doorbrengen, kies dan voor één uitgebreid gerecht en kies voor de andere gangen eenvoudige recepten.
• Je denkt best ook eens na over het kookgerei dat je nodig hebt. Als je voorgerecht bestaat uit traag gegaarde zalm, en het hoofdgerecht een gratin heeft, wordt dit waarschijnlijk een probleem voor je oven. Als je een grote kom soep wilt bereiden, maar daarnaast dezelfde pot ook nodig hebt om je vis te pocheren, zal je ergens een kom moeten gaan lenen, of gewoon één van de twee gerechten vervangen door een alternatief.
• Maak een boodschappenlijst. Zaken die je denkt nog in voorraad te hebben, schrijf je op een apart blaadje en check je voor je naar de winkel vertrekt. Vergeet ook de drank en eventuele hapjes of koekjes voor bij de koffie niet.
• Besteed indien mogelijk je boodschappen uit aan de Collect-and-go’s of Delhaize Direct’s van deze wereld. Zo hoef je je niet door massa’s shoppers te murwen, maar kan je rustig vanuit je zetel door de virtuele rekken flaneren.
• Maak een planning van wat je wanneer gaat doen. Soep, ijs, degen voor koekjes, basissen voor sauzen, boterroom…: allemaal bereidingen die je gemakkelijk enkele dagen, of soms zelfs een week op voorhand kan doen. Soep en koekjesdegen kan je invriezen, boterroom en de basis van bijv. een béarnaisesaus kan je zeker een week in de koelkast bewaren. Doe grote delen van de “mise-en-place” de dag voordien. Kruiden kan je al wassen en bewaren in vochtig keukenpapier in de koelkast. Groenten kan je al proper maken en in stukken snijden. Tomaten kan je al ontvellen. Desserts kan je in de meeste gevallen al helemaal vooraf maken.
• Doe niet alles zelf. Ik spreek hierboven nu wel over ijs, koekjes en sauzen, maar niks belet je om die dingen gewoon in te kopen. Waarom zou jij een paar uur gefrustreerd staan sukkelen in de keuken, als iemand anders dat met plezier doet? Zoek vakmannen en -vrouwen en haal daar je bouillons, taart, koffiekoekjes, ijsroom, etc.
• Als koken voor jou een heuse opdracht is: doe het dan niet! Het is niet omdat ík graag in de keuken sta, dat iemand anders dat ook moet doen. Je genodigden zullen even blij zijn met een gezellige gourmet of een mooie kaasschotel, dan met een bijeengekookt etentje van iemand die dat eigenlijk liever niet doet. Misschien zelfs nog blijer.
• Ben je geen keukenwonder, maar wil je toch iets speciaals doen voor eindejaar, concentreer je dan op één gerecht. Koop de andere gangen of ga voor minimale inspanningen. Kies als voorgerecht bijvoorbeeld een lekkere garnalencocktail of een toast gerookte zalm met mierikswortel (mierikswortelpasta uit een potje mengen met een beetje mayonaise en verder afkruiden met peper en een paar druppeltjes citroensap). Een dessert van hoeve-ijs met verse vruchten en eventueel een kant-en-klare coulis zorgt voor een mooie afsluiter. En jij kan je helemaal concentreren op het hoofdgerecht.
• Ruim tussendoor op. Zet borden meteen in de vaatwas, spoel gebruikte potten en pannen en zet ze uit de weg. Zorg dat je aanrecht vrij blijft. Voldoende overzichtelijke werkruimte zorgt voor rust in je hoofd.
• Maak een gastvrije welkomtafel. Zet bijvoorbeeld al wat gekruide noten, olijfjes, toastjes met potjes pesto en tapenade om zelf te besmeren klaar. Zo moet je niet direct heen en weer lopen naar de keuken en heb je rustig de tijd om even met iedereen bij te praten.
• Schakel je partner in. Vraag hem/haar om de glazen bij te vullen, te zorgen voor brood en boter, en tussendoor af te ruimen. Ben je alleen, aarzel dan niet om de gasten te laten inspringen. De meeste vinden het écht niet teveel om bubbels uit te schenken, borden naar de keuken te brengen, en iedereen een waterglas voor te zetten.
• Maak tijdens deze eindejaarsperiode bovenal tijd om samen te genieten. Er is tijdens het jaar al dikwijls zo weinig ruimte om eens écht samen te zitten. Sluit de deur, maak het binnen extra sfeervol met kaarsjes, speel wat jazzy kerstmuziek en geniet. Dat is de essentie.

Nog meer tips nodig? Lees deze post van Kelly eens, en je kan je arsenaal “tips and tricks voor het perfecte etentje” verdubbelen! En dan kan het dus echt niet meer misgaan.

Zalig kerstfeest, lieve lezers!

Ambitieuze zaterdag: Speculaasmousse met peperkoek en rode pruimen

Vroeger deed ik niets liever dan de meest ingewikkelde recepten uitproberen in mijn keukentje. Ik zocht specifiek naar technieken die ik nog nooit gebruikt had om mijzelf een uitdaging te geven op een vrije dag. Sinds de meisjes er zijn, is dat veel moeilijker geworden. Ik kies meestal voor gerechten die snel klaar zijn en niet te veel concentratie vergen. Want als je tussendoor af en toe een pijntje moet verzachten, twee bekers met melk moet schenken en hier en daar nog als scheidsrechter moet optreden, is dat gewoon geen goed idee. Maar dat neemt niet weg dat ik op een zondagnamiddag, als de mini in bed ligt, de oudste aan het kleuren en de papa aan het surfen is, nog altijd graag eens de keuken induik voor een ambitieus keukenavontuur. En dit feestdessert hoort zeker in die categorie thuis.

Het recept komt uit Elle Eten van enkele jaren terug, en het is van de hand van Erik van Loo, de chef van het Rotterdamse tweesterren-restaurant Parkheuvel. Het is onderdeel van een “Sterrenmenu” dat Elle Eten voor de gelegenheid had laten samenstellen voor sterrenchefs.

Enkele tips voor je je hieraan waagt:

• Lees het recept eerst (minstens één keer, maar bij voorkeur enkele keren) volledig door. Zo zitten de basisstappen al in je hoofd voor je van start gaat.
• Zet de ingrediënten voor de mousse allemaal afgewogen klaar, zodat je kan doorwerken.
• De kom waarin je de eiwitten gaat stijfkloppen, moet brandschoon en vetvrij zijn. Ik pers altijd een beetje citroensap uit in de kom en wrijf dit met een stukje keukenpapier langs de wanden om de kom vetvrij te maken. Ik doe hetzelfde met de klopper.
• Leg de stukken peperkoek tussen twee vellen bakpapier. Ik had dat niet gedaan, en dus plakten ze aan de bovenste bakplaat.
• Begin een dag van tevoren: de mousse zal het beste tot zijn recht komen als die een nachtje heeft kunnen rusten. Bijkomend voordeel is dat je alle componenten een dag op voorhand kan voorbereiden, zodat je de avond zelf alleen nog moet dresseren.
• Voor de caramel begin je pas te roeren als ongeveer de helft van de suiker al gesmolten is. Maak je trouwens geen zorgen als deze weer begint op te stijven eens je de pruimen eraan toevoegt: dat is normaal, en komt door het temperatuurverschil. Even doorroeren en zachtjes laten sudderen, en de karamel zal wel weer smelten. Mocht je toch nog brokjes over hebben: geen nood, het geheel moet nadien én gemixt én gezeefd worden, dus dat komt sowieso in orde.
• De bereiding neemt een tweetal uur in beslag. Zorg er dus voor dat je deze tijd hebt. Zo niet: probeer jezelf niet te vergalopperen en kies gewoon een ander dessert voor je feestmenu.

En zo is het ambitieus kerstmenu ook compleet!

• Feesthapje met avocado en scampi
• Coquilles met sinaashollandaise
• Eendeborst met puree van pastinaak en pompoen
• Speculaasmousse met peperkoek en rode pruimen

Als je de uitdaging aangaat, laat mij dan zeker weten of het gelukt is!

Wat heb je nodig? 

Voor de speculaasmousse
3 eieren
40 g suiker
125 ml melk
1/2 kl speculaaskruiden
1/2 kl Chinees vijkruidenpoeder of “quatre épices”
7 g gelatine in blaadjes
75 g witte chocolade, fijngehakt
350 ml slagroom

Voor de peperkoek
1/2 peperkoek

Voor de rodepruimencoulis
3 rode pruimen
3 el suiker

Voor de afwerking
2 rode pruimen, in zeer fijne blokjes

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 80°C. Snij de peperkoek in zeer dunne plakjes.
Snij ze in driehoekjes. Leg ze tussen twee bakpapieren op een bakplaat en leg er nog een bakplaat op.
Laat 3 u drogen in de oven.

Voor de speculaasmousse zet je eerst alle ingrediënten klaar.
Week de gelatineblaadjes in koud water.
Breng de melk met speculaaskruiden en vijfkruidenpoeder aan de kook.
Neem van het vuur en laat 5 minuten trekken.

Klop intussen de eidooiers met de helft van de suiker (20 g) schuimig.
Klop er de iets afgekoelde melk door.
Zet opnieuw op het vuur en verwarm al roerend met een spatel of houten lepel tot het mengsel begint te binden. Dit is tot max. 82 °C (voor het geval je een keukenthermometer bij de hand hebt).
Neem van het vuur en roer er de gelatineblaadjes door tot deze opgelost zijn, en nadien de witte chocolade tot gesmolten.
Laat iets afkoelen in een koudwaterbad.

Klop intussen de eiwitten stijf en voeg er in drie keer de rest van de suiker (20 g) aan toe.
Klop de slagroom lobbig.

Spatel eerst het eiwitschuim, en nadien de slagroom door het afgekoelde melk-chocolademengsel.
Laat de mousse afgedekt opstijven in de koelkast tot de volgende dag.

Voor de pruimencoulis snijd je de pruimen in blokjes.
Laat de suiker lichtjes karameliseren in een kom met dikke bodem.
Voeg er de pruimen aan toe en zet het vuur laag.
Laat garen.
Mix de pruimen met de staafmixer en duw door een zeef.
Zet de coulis weg tot gebruik.

Trek enkele lijntjes coulis op een bord (ev. met een knijpflesje of spuitzak).
Schep er drie quenelles speculaasmousse op.
Zet er peperkoekdriehoeken tussen.
Garneer met de pruimenblokjes en ev. extra coulis.

Mini-maxi woensdag: Coquilles met pompelmoes en granaatappel

De tijd van het jaar vraagt om nostalgie. Alles dat bij het seizoen hoort, roept honderd-en-één herinneringen aan vroeger op. Ik moest er ineens aan denken toen we vorige week de kerstspullen uit de garage naar de living brachten. De mini stond boven aan de trap letterlijk te trappelen van ongeduld. Eens boven gekomen, liepen de meisjes opgewonden achter mij aan tot ik de doos neerzette bij de kerstboom. Allebei bogen ze zich voorzichtig over de doos, maakten ze zachtjes open en onthulden één voor één de kerstfiguurtjes, als waren het blinkende schatten uit één of andere disney-film.

En opeens werd ik terug in de tijd gekatapulteerd, naar toen ik zelf nog in de basisschool zat, en ons mama de doos met kerstballen – balancerend op een trapladder – omzichtig helemaal achteraan uit een kast manoeuvreerde. Mijn zus en ik stonden te kijken, hoofdjes in de nek, mondjes open… We konden niet wachten om te ontdekken wat er allemaal inzat en de kostbare figuurtjes uit de zijdepapiertjes te rollen.

Over naar het eten. Voor het mini-maxi menu ontbreekt nog een hapje. En het toeval wilt dat ik een tijdje geleden iets heerlijks zag passeren op Hap & Tap, de blog van Myriam, die ik onlangs leerde kennen op de workshop van Le Creuset. Het zag er zo mooi en lekker uit, dat ik het wel moest proberen. En Myriam heeft woord gehouden, want het is inderdaad een heerlijk hapje. Bovendien past het perfect in dit menu, omdat het – net als het vervolg – snel klaar en eenvoudig te bereiden is, maar er toch spectaculair uitziet.

Mini-maxi menu

• Coquilles met pompelmoes
• Ceviche van dorade
• Zalmrollade met tomatenpesto en serranoham
• Kastanje panna cotta met clementinecoulis en amaretti

Lichtjes aangepast van hap-en-tap.blogspot.be

Wat heb je nodig voor 8 hapjes?

Voor de gelei
250 ml pompelmoessap (+/- 2 pompelmoezen)
6 g gelatine in blaadjes
1 el fijngesneden peterselie

Voor de tartaar
6 verse coquilles
50 ml pompelmoessap
olijfolie
fleur de sel en pepermengeling
1 granaatappel

Hoe ga je tewerk? 

Voor de gelei week je de gelatineblaadjes in koud water.
Verwarm 150 ml pompelmoessap in een steelpannetje.
Knijp de gelatineblaadjes uit en roer ze door het warme pompelmoessap tot ze helemaal opgenomen zijn.
Voeg er de rest van het pompelmoessap en de peterselie aan toe.Giet in glaasjes en zet in de koelkast om op te stijven.

Maak intussen de tartaar.
Snijd de coquilles in kleine blokjes.
Meng met het pompelmoessap en de olijfolie.
Proef en kruid met fleur de sel en peper.
Maak de zaadjes los uit de granaatappel (hier vind je tips om dat gedaan te krijgen).
Meng door de tartaar.

Neem de glaasjes uit de koelkast.
Schep er de tartaar op.
Garneer met een blaadje peterselie.

Zondige zondag: Mini-cakejes met amandel en framboos

Ze kan al springen en huppelen. Al fietsen op twee wielen en lopen als een haas. Ze kan haar naam schrijven, ze weet hoeveel 2+2 is. Ze spelt haar peuterzus de les, en als we niet opletten doet ze met ons net hetzelfde. Ze draagt een zelfgemaakte ketting en een prinsessenring van de kermis. En ’s avonds als ze in haar bedje ligt, komen haar tenen tot aan het uiteinde.

Vijf jaar… Het lijkt niet zo lang, maar het verschil tussen dat hulpeloos babytje in haar veel te grote wieg en de vrolijke, slimme meid die nu zélf haar beslissingen maakt en het evengoed kan uitleggen als een dame van vijf keer zo oud, is immens. Ik kan het bijna niet geloven dat ze zo geworden is, en dat wij daar voor iets tussen zitten. Ze is een schat. En dus verdient ze al het lekkers van de wereld op haar verjaardag.

Ik bak altijd iets om op haar feest mee te nemen naar school, maar de voorbije jaren beperkte ik mij tot eenvoudige cupcakes die ze dan zelf kon versieren. Met de jaren worden de smaakpapillen van die kleintjes echter  ook wat veeleisender, en dus mocht het dit jaar wel wat meer zijn. Deze cakejes met amandel en frambozen komen uit het prachtige boek “Wat Katie eet”, genoemd naar de gelijknamige blog. Ik maakte er eerder al appelmuffins uit, en die waren héérlijk, dus ik had een goed oog in dit probeersel.

Het deeg is helemaal anders dan dat van klassieke cakejes: je gebruikt eiwitten (wel 10 zelfs!), bloemsuiker en meer dan één pakje boter. Je krijgt een heel vloeibaar deeg, bijna zoals drinkyoghurt. Ik had er niet helemaal vertrouwen in toen ik het bakblik in de oven schoof, maar een klein half uurtje later bleek die vrees onterecht: de cakejes zijn su-per-lek-ker: krokant vanbuiten, heerlijk zacht en bijna smeuïg vanbinnen, met een subtiele notensmaak en hier en daar de intense frisheid van een framboos.

Doordat het deeg zo lopend is, moet je wel stevige vormpjes gebruiken (eventueel siliconen, als je dat hebt). Zet ze ook zeker in een cupcake-bakblik, want anders komt het niet goed. Maar voor de rest hoef je je niet veel zorgen te maken: gewoon alles rustig door elkaar roeren en that’s it! Katie vroeg wel om suiker en bloem te zeven, maar als er nu iets is waaraan ik – wegens overdreven ongeduld – een hekel heb… Je merkt trouwens niets van mijn luiheid in het eindresultaat, dus ik heb dat “advies” in mijn bewerking hieronder weggelaten. Katie spreekt ook over verse frambozen, maar ik heb de diepgevroren variant gebruikt, en – tenzij je een tuin hebt met een overvloed aan frambozen – zou ik je ook niets anders aanraden.

Wat heb je nodig? 

10 eiwitten
300 g boter, gesmolten
175 g gemalen amandelen
370 g bloemsuiker
100 g bloem
250 g diepvriesframbozen

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 180 °C.

Roer de eiwitten los. Het is niet nodig ze stijf te kloppen, gewoon een beetje losroeren is voldoende.
Doe er de boter, de gemalen amandelen, bloemsuiker en ten slotte ook de bloem bij en roer door elkaar tot net gemengd. Verdeel over 25 cupcakevormpjes in een bakblik. Leg op elk cakeje een drietal frambozen.
Schuif in de oven en bak 25 à 30 minuten.

Laat afkoelen op een rooster.
Bestuif met een beetje extra bloemsuiker en serveer.

Mini-maxi woensdag: Tomaat-garnaal in een nieuw kleedje

Het staartje van 2014 komt stilaan in zicht. De dagen worden (nóg) korter, de nachten alsmaar langer en de temperaturen zakken naar getallen met een minnetje voor. Hoewel de stilte aan de ene kant lijkt toe te nemen – iedereen verstopt zich zo snel mogelijk in de warmte van zijn huis – stijgt anderzijds de spanning. Etalages worden prachtige versierd, de straatverlichting gaat aan en de stad vult zich met cadeautjesshoppers. En in onze woonkamer ligt een bonte stapel kookmagazines met ingenieuze recepten en exquise drankjes te wachten op een vrije avond.

Ik doe niets liever dan die prachtige tijdschriften te doorbladeren – hier en daar aantekeningen makend – en een lijstje te schrijven met potentiële gerechten voor de feestdis. Mijn zus en mama doen hetzelfde, en tijdens een gestolen rustig uurtje op zondagmiddag bekijken we samen onze vondsten, selecteren en schrappen we, en proberen we een menu te creëren dat evenwichtig is en dat van vorig jaar kan overtreffen. Geen vijf gerechten met coquilles (ook al zou ik dat wel willen), niet enkel koude hapjes, een licht dessert in plaats van die smakelijk uitziende chocoladebom.

En hoewel we elk jaar graag iets nieuws uitproberen, zijn er een aantal “must-haves” die telkens terugkomen als kanshebber. Deze gevulde champignons bijvoorbeeld zijn een begrip geworden ten huize lieziepeasy, dit feesthapje is er ook elk jaar bij, wegens té lekker, en ook een gepimpte versie van de klassieke tomaat-garnaal staat telkens op de shortlist.

Dit mooi uitziend voorgerecht past eigenlijk ook een beetje in het mini-maxi menu, want de bereiding is echt niet moeilijk of bewerkelijk. Maar kleine ingrepen op het origineel (een luchtige saus, andere presentatie, wat extra zeekraal) maken zo’n verschil. Je gasten zullen onder de indruk zijn, terwijl jij in je vuistje lacht als je terugdenkt aan de inspanningen die dit máár gekost heeft.

En daarmee is het “traditioneel kerstmenu” al compleet! Ik heb nog twee andere verrassende feestmenu’s bedacht. Je had ze misschien al zien staan in de zijbalk van mijn blog, maar vanaf nu verdienen ze een prominente plaats. De komende dagen en weken zet ik de ontbrekende recepten online. Ik wens je alvast veel plezier bij het plannen en voorproeven!

Tradioneel kerstmenu:

• Hapje: Gevulde champignons met kruidenkaas
• Voorgerecht: Tomaat-garnaal in een nieuw kleedje
• Hoofdgerecht: Rosbief met marsalasaus en hasselback potatoes
• Nagerecht: Chocolademousse met kruidige bramensaus

Wat heb je nodig? 

3 tomaten
300 g grijze garnalen
bosje bieslook, gehakt
citroensap
peper en zout
2 eetlepels vers gemaakte mayonaise
4 eetlepels lobbig opgeklopte room tot yoghurtdikte (+/- 100 ml)
1 eetlepel ketchup
worcestersaus
1 eetlepel whisky
cayennepeper
100 g zeekraal

Hoe ga je tewerk? 

Snijd de tomaten kruiselings in en leg ze in een kom.
Giet er kokend water over tot ze net onderstaan.
Neem ze na 30 seconden uit de kom en laat afkoelen in ijskoud water.
Pel de tomaten, verwijder de zaadjes en snij in kleine blokjes.Meng de tomaat met garnalen, bieslook en een beetje citroensap.
Proef en kruid bij met peper en zout.

Voor de saus meng je de mayonaise met de room.
Roer luchtig.
Meng er de ketchup onder.
Werk af naar smaak met worcestersaus, whisky en cayennepeper.

Verwijder de harde uiteinden van de zeekraal (indien nodig, de mijne had geen harde uiteinden).
Doe in een vergiet.
Giet erkokend water over.
Spoel onmiddellijk met koud water en laat afkoelen.

Lepel het garnalenmengsel in een serveerring.
Druk goed aan en verwijder de ring.
Garneer met zeekraal en saus.

Mini-maxi Wednesday: Zalmrollade met tomatenpesto en serranoham

Op het einde van de maand, wanneer de ene ongemerkt  overgaat in de andere, word ik altijd een beetje onrustig. Ik loop wat te dagdromen, en als ik ’s avonds thuiskom, gluur ik stiekem even door de opening van de brievenbus voor ik de kindjes ga halen. Ik snel naar school om ze op te pikken, en eens de meisjes veilig en wel de drempel over gestapt zijn, open ik zo vlug mogelijk de brievenbus en neem de buit mee naar binnen. Zo rond een uur op 9, als de keuken weer wat toonbaar is, de stilte in huis is weergekeerd, en de gevulde brooddoosjes in de koelkast staan te blinken, plof ik in mijn kruimelige sofa en neem ik ze ter hand: de nieuwste edities van de kooktijdschriften… Dat is wat ik “me-time” noem!

Ik heb een abonnement op een drietal magazines, en als ik langs het tijdschriftenrek in de supermarkt passeer, durf ik er nog een vierde of een vijfde in mijn winkelkar gooien. Aan archief heb ik nochtans niet te kort, want de knipsels stapelen zich op, de pinterest-borden zijn vol geplakt met zoveel foodfoto’s dat ik niet weet waar te beginnen, en mijn kookboekenkast in de keuken – ooit een zee van ruimte – puilt uit met boeken en boekjes, die als geduldige soldaatjes staan te wachten tot ik er één uit peuter om een tijdje op mijn salontafel door te brengen.

Het moet gezegd dat de anticipatie tot de verschijningsdatum in de loop van het jaar nog toeneemt, zodra de bladeren verkleuren en de nachten langer worden. Met de feestdagen in aantocht kan ik niet wachten om de prachtige kerstedities vol overdadige buffetten, uitgekiende hapjes en exquise desserts te doorbladeren. De redacties spelen daar handig op in door in november al een “kerst-voorpret” nummer te laten verschijnen. En net uit die editie van delicious komt het recept voor deze zalmrollade.

Dit prachtig uitziende hoofdgerecht past wonderwel op een mooi gedekte kersttafel, want het heeft alles in huis om een allemansvriend te worden: beetje zoet en zout, licht maar toch substantieel, fris met genoeg body om na een kruidig voorgerecht het verwachtingspatroon in te lossen. Bijkomend voordeel is dat dit zo’n typische “mini-maxi” maaltijd is: je hoeft niks speciaal, tijdrovend of moeilijk te doen om een festijn op tafel te toveren. En het ziet er door de krokant gebakken serranoham en de frisgroene erwtjes nog aantrekkelijk uit ook.

Ik zend de foto van dit gerecht ook in naar delicious voor hun instagram-wedstrijd. Je kan er immers vier (!) kookboeken mee winnen, en dat is nu net wat ik nodig heb om een tweede kookboekenkast te kunnen verantwoorden. Allen dus als de bliksem naar Instagram, en liken maar! Uw nederige dienaar is u eeuwig dankbaar.

Bron: delicious december 2014

Wat heb je nodig? 

100 g zongedroogde tomaatjes op olie
2 teentjes look
2 el pijnboompitten
3 el geraspte parmezaan
500 g zalmfilet
6 sneden serranoham
olijfolie
peper en zout
150 g doperwten
1 sjalot, in ringetjes gesneden
balsamicoazijn
peterselie, gehakt

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 220 °C.

Pureer de tomaatjes met de look, 1 el pijnboompitten en parmezaan. Voeg wat extra van de tomatenolie toe, tot je een smeuïge pesto krijgt.

Snijd de zalmfilet door vanaf het dikke gedeelte tot een centimeter van het uiteinde, zodat je hem kan openklappen. Strijk de pesto erover uit.
Rol de zalm losjes op vanaf de smalle kant.
Leg de sneden ham op een snijplank naast elkaar, maar laat ze een beetje overlappen.
Leg er de opgerolde zalmfilet op. Rol in de ham en bind vast met keukentouw. Leg in een met bakpapier beklede ovenschotel.
Besprenkel met olijfolie en de rest van de pijnboompitten.
Kruid met peper van de molen.
Schuif 20 minuutjes in de oven.

Breng intussen een kookpot met water aan de kook.
Als het water kookt, voeg je er een snuifje zout (voor de smaak) en bicarbonaat (om de erwtjes mooi groen te houden) aan toe.
Gooi er de erwtjes in en laat 3 minuten koken.
Giet af en spoel met koud water.
Meng de erwtjes met de sjalot en peterselie, en besprenkel met olijfolie en balsamico.
Kruid met peper en zout.

Serveer de zalmrollade met de erwtjes.