Zondige zondag: Chocolade-hazelnootrol

Er zijn zo van die dagen dat je wel wat lekkers kan gebruiken. Slechte dag op het werk, uren in de file gestaan, de kinderen die net wat lastiger zijn, of gewoon, one of those days, waarop je je niet optimaal voelt. Voor zo’n dagen is er nu een oplossing, een instant-medicijn dat zorgt voor onmiddellijke good vibes, zonneschijn in je hoofd en een glimlach op je gezicht: de chocolade-hazelnootrol!

Het recept vergt een beetje “kunde”: je moet een merengue kloppen, je moet ervoor zorgen dat je hem net lang genoeg laat bakken om gaar te zijn maar wel nog een beetje smeuïg, en je moet stalen zenuwen hebben om het ding op te rollen. Maar eerlijk: ik ben zelf niet het toonbeeld van geduld, en ook mij is het gelukt. Gewoon even concentratie, rustig blijven, en je kan de rol trots op een serveerschaal schuiven.

En dan: bij de eerste hap is al het voorgaande vergeten. Dit is écht het walhalla voor zoetebekken: nutellaroom, chocolade en gekarameliseerde hazelnoten in een marshmallow-achtig deeg. Waar wacht je nog op?

Bron: Delicious april 2015

Wat heb je nodig?

4 eiwitten
225 g kristalsuiker
75 g blanke hazelnoten, geroosterd in een droge koekenpan en grof gehakt

Voor de vulling
350 ml volle slagroom
3 el nutella (of een andere chocolade-hazelnootpasta)
25 g pure chocolade, fijngehakt + extra om te garneren
25 g blanke hazelnoten, geroosterd in een droge koekenpan en grof gehakt + extra om te garneren
bloemsuiker, om te garneren

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 180 °C.
Bekleed een bakplaat met bakpapier.

Klop de eiwitten in een vetvrije kom tot pieken.
Voeg er dan lepel per lepel de helft van de suiker aan toe.
Klop tot een mooi blinkende merengue.
Spatel de rest van de suiker door de merengue.

Verspreid het deeg gelijkmatig over de bakplaat.
Strooi er de gehakte hazelnoten over.Bak 15 à 20 minuten tot de merengue goudkleurig is.Leg een stuk bakpapier op de merengue en keer om op een rooster.
Trek er het andere bakpapier voorzichtig af.
Leg er een licht vochtige handdoek op en laat volledig afkoelen.

Maak intussen de vulling.
Klop de slagroom stijf.
Klop in een andere kom de nutella los.
Spatel er geleidelijk de opgeklopte slagroom door.

Bestrijk de afgekoelde merengue met de chocoladeroom, en blijf daarbij enkele centimeters van de kant.
Strooi er de hazelnoten en chocolade over.

Rol de merengue voorzichtig op. Je kan daarvoor het onderste bakpapier gebruiken als hulp.
Leg de merengue op een serveerschaal.
Bestuif met bloemsuiker en verdeel er nog wat extra gehakte hazelnoten en chocolade over.
Serveer.

Paas-countdown: Pull-apart bread met citroen

Oooooh, wat is dit een zalig recept! Het ziet er niet alleen spectaculair uit, het smaakt ook nog heerlijk fris en decadent. Zo’n gerecht waarvan iedereen “wow!” zegt. Het vergt wat tijd, een beetje liefde, een schepje geduld, maar het is het allemaal dubbel en dik waard. Dit pull-apart bread is dé ster van je paasbrunch of -ontbijt.

De basis is een eenvoudig zoet gistdeeg dat je met een mengsel van boter, suiker en citroenrasp bestrijkt. Door dit in reepjes te snijden en te stapelen, krijg je dat typisch “pull-apart” patroon. Je hoeft trouwens niet voor citrus te kiezen: ik ben ervan overtuigd dat wat vanille, of een mooie hoeveelheid geraspte chocolade gemengd met wat gehakte hazelnoten een even lekker resultaat geeft. Maar zelf hou ik wel van wat frisheid bij de intense zoetigheid van de gekarameliseerde suiker.

De grootste moeilijkheid bij dit brood is weten wanneer het gaar is. Als je erin steekt met een mesje, zal dat er altijd wat vochtig uitkomen door de toevoeging van boter en suiker tussen de lagen. Zelf heb ik ook de fout gemaakt het brood wat te lang te bakken. Ik zou dus 30 à 35 minuten aanraden (heteluchtoven).

Overgiet het brood na afkoelen met een dik glazuur van bloemsuiker en citroensap en je kunstwerk is klaar. Laat de gasten sneedjes brood afscheuren en besmeren met (jawel) nog wat extra roomboter: goddelijk!

Inspiratie voor het deegrecept: Nest Bakboek

Wat heb je nodig?

Voor het brooddeeg
20 g verse gist
2 el suiker
2,8 dl melk, lichtjes opgewarmd
500 g patisseriebloem
1 ei
1 tl zout
20 g boter op kamertemperatuur & extra om de cakevorm in te vetten
1 el olie

Voor de vulling
150 g boter
rasp van 3 bio-citroenen
150 g suiker

Voor het glazuur
sap van 1 citroen
200 g bloemsuiker

Hoe ga je tewerk?

Los gist en suiker op in de melk.
Meng met de helft van de bloem.
Laat 10 minuten rusten.

Voeg nadien de rest van de bloem toe en meng in de keukenmachine.
Roer er ook het losgeklopt ei, het zout en de boter door.
Laat 10 minuten kneden tot een elastisch, maar nog vrij nat deeg (met de hand 20 min. kneden).

Vet een kom lichtjes in met een beetje olie.
Leg er het deeg in, dek af met een handdoek en laat 30 minuten rijzen op kamertemperatuur, of tot het deeg verdubbeld is in volume.

Smelt de boter voor de vulling.
Roer er citroenrasp en suiker door.
Rol het deeg uit tot ongeveer een halve centimeter dik op een bebloemd oppervlak.
Smeer er het boter-suiker mengsel over uit.
Snijd de deegplak in vierkantjes.
Snijd de vierkantjes nog eens middendoor zodat je rechthoekjes krijgt.

Vet een cakevorm in met een beetje boter.

Leg één rij van de rechthoekjes op elkaar en zet deze met de snijkant naar boven in de cakevorm.Herhaal met de rest van het deeg.

Kwast een beetje olie op een vel plasticfolie.
Dek hiermee de cakevorm losjes af (met de geoliede kant op het deeg) en leg er een handdoek over.
Laat rijzen tot het deeg in volume verdubbeld is (1 à anderhalf uur).

Verwarm de oven voor op 175 °C.

Schuif het brood in de oven en bak in 30 à 35 minuten goudbruin.

Neem uit de oven en laat afkoelen op een rooster.
Maak intussen het glazuur: voeg hiervoor een beetje citroensap bij de bloemsuiker.
Roer en voeg extra sap toe tot je een vloeibaar maar vrij dik en ondoorschijnend glazuur hebt.

Giet het glazuur over het brood.

Serveer en geniet!

Ambitieuze zaterdag: Flan karamel met kokos, sinaasappel en witte chocolade #mysteryboxchallenge

Ik heb mij nog maar eens laten verleiden om deel te nemen aan de Mysterybox Challenge, van onze Facebookgroep Foodbloggers. De vorige uitdagingen leverden al heel wat lekkere gerechten op (bijvoorbeeld deze chocolademousse met bramensaus en deze gebakken makreelfilet met boerenkoolpistou), en ook deze keer heb ik – al zeg ik het zelf – een toppertje weten te bedenken!

In de box zaten deze keer chocolade, rode linzen, lamsvlees, sinaasappel, groene kool en kokosmelk. Verder mag je ook de beperkte voorraadkast gebruiken, waarin eieren, suiker, bloem, specerijen, boter en olie zitten. Het heeft mij heel wat slapeloze nachten gekost om een goeie combinatie te bedenken. Uiteindelijk strandde ik bij kokosmelk/bloedappelsien/witte chocolade. Eerst wilde ik nog een kokosmousse met appelsiencoulis maken, maar bij gebrek aan gelatine en room, koos ik voor een flan karamel. Het “ambitieuze” aan dit gerecht is de karamel. Ik heb al heel wat mislukte pogingen, met aangekoekte suiker en gestolde, aangekoekte karamelresten in mijn potten achter de rug. Maar in de kookles leerde ik dit voorjaar hoe het echt moet. En dan nog… Ook nu heb ik mijn eerste poging moeten wegkieperen wegens verbrand… Enkele tips om het meteen goed te doen:

Neem een grote kom. Als je de karamel moet blussen met het sap, begint dit meteen te koken, en voor je het weet kookt je pot dus over, met alle gevolgen van dien.
Begin met een beetje suiker in de kom. Laat die op een laag vuur rustig smelten zonder dat je de pot aanraakt. Eens ongeveer 3/4 gesmolten is, kan je wat roeren met een siliconen spatel of een houten lepel.
Voeg dan opnieuw een beetje suiker toe en herhaal zoals hierboven. De hoeveelheid suiker uit dit recept heb ik in 4 keer toegevoegd.
Eens alle suiker gesmolten is, roer je de karamel nog eens door tot je voelt dat de kristallen verdwenen zijn.
Verwarm intussen je sinaasappelsap in een klein kommetje of in de microgolf.
Blus de karamel met het warme sap. Zorg dat je niet boven de kom hangt of met je blote handen de pot vasthoudt, want dit kan spatten.
Het is normaal dat je karamel nu stolt. Laat hem gewoon terug rustig smelten op laag vuur. Na een tijdje mag je opnieuw roeren.
Eens alle kristallen gesmolten zijn, is je karamel klaar en kan je hem in de potjes gieten.

Nadien kan je er dan het kokos-eimengsel op gieten en de flan au bain marie bakken. Hiervoor vul ik de ovenschaal tot de helft met kokend water, zet hem dan al op de richel in de oven, en giet er dan de rest van het water bij om te vermijden dat ik de hele vloer vol smos! Het resultaat is een subtiele kokosflan met lichtzure sinaaskaramel en een fris slaatje van sinaas en witte chocolade: het perfecte huwelijk van smaken en texturen!.

Wat heb je nodig?

Voor de karamel
125 g suiker
75 g sap van bloesinaasappel

Voor de flan
250 ml kokosmelk
rasp van 1 bloesinaasappel
50 g suiker
2 eieren

Voor erbij
geraspte witte chocolade
partjes bloedsinaasappel

Hoe ga je tewerk?

Neem een grote kom en doe er een beetje suiker in.Zet op zacht vuur en laat de suiker zachtjes smelten.
Wanneer alle suiker gesmolten is, voeg je nog een beetje toe.
Laat opnieuw smelten. Herhaal tot alle suiker gesmolten en gekarameliseerd is.
Warm intussen het sinaasappelsap op.

Blus de karamel met het sap. Let op: dit kan spatten!
Laat op een zacht vuur doorkoken tot je opnieuw een gladde karamel krijgt.
Verdeel over 4 ramequins.

Verwarm de oven voor op 140 °C.

Maak nu de flan. Verhit hiervoor de kokosmelk samen met de sinaasrasp op zacht vuur.
Klop intussen de eieren los met de suiker.
Als de kokosmelk kookt, giet je die zachtjes en al roerend op de eieren. Verwijder het schuim en verdeel over de ramequins.
Zet de ramequins in een ovenschaal.
Vul deze met kokend water.
Zet de schaal 40 minuten in de oven.

Laat de flans een beetje afkoelen op een rooster.
Ontvorm op een bord.

Serveer met partjes bloedsinaasappel en geraspte witte chocolade. Benieuwd wat de andere deelnemers maakten?

Vegan curry met linzen van Spruitjes zijn niet vies
Rode linzensoep van Bijna net zo lekker als thuis
Lamsschoudercurry van Season with love
Pulled lamb met chocoladejus van Ageeth en kookt
Linzenburgers van Elisebath’s Kitchen
Madeleines met kokosmelk van Ongewoon lekker
Lamscurry met linzen-sinaassalade van Villa Vinissima

Zondige zondag: Margrietjes

Volgende week is het Valentijn. Ik ben niet echt aan opgelegde dagen om je liefde te tonen, maar niets belet je om je lief nu al eens extra in de bloemetjes te zetten! En die bloemetjes hoef je niet te letterlijk te nemen, want wat zegt beter: “Ik zie je graag” dan een portie zelfgebakken koekjes?

Deze margrietjes zijn echte succesnummers: niet moeilijk om te maken en superlekker door de brosse textuur en het subtiele vanille-aroma. Als je dat wenst, kan je het deeg ook met andere smaakmakers afwerken, zoals een beetje sinaasappelzest, fijngemalen thee of wat kaneel. Het soort confituur en de kleur chocolade kan je ook naar hartelust – en de voorkeur van de gelukkige – variëren.

Enkele tips voor dit recept:

Neem de boter de avond voordien al uit de koelkast. Zo is hij volledig op kamertemperatuur en kan je hem goed romig kloppen.
Als je vergeten bent om de boter tijdig uit de koelkast te nemen, kan je hem zacht maken door in de microgolf op ontdooistand te zetten. Hou dit wel goed in de gaten, want de boter mag zeker niet smelten.
Om de spuitzak te vullen, gebruik ik een deegschraper (het blauwe ding op de foto): die is veel minder flexibel dan een pannenlikker en leent zich dus beter tot scheppen van stevig beslag.
Eens de spuitzak gevuld is, duw ik het deeg naar beneden met een grotere deegschraper (een “corne” maar dan zonder ronding, een soort paletmes uit de bouw dus): dit zorgt voor een mooi propere spuitzak en vermijdt dat er bovenaan deeg blijft plakken.
Het beslag is vrij stevig om te spuiten. Je hebt dus wel wat armkracht nodig. Om de koekjes toch goed te kunnen spuiten,
- mag je de spuitzak niet te vol vullen: de helft van het beslag is ruim voldoende.
- kan je de gevulde spuitzak net voor je hem gaat gebruiken nog 5 seconden in de microgolf steken. Dit is zéker tegen alle regels van de patisserie, maar het werkt. Ook hier geldt: beter te kort dan te lang, anders loopt alles eruit en kan je geen mooie bloemetjes spuiten!
Voor de bakspecialisten onder jullie: ik heb een gekarteld spuitmondje nr. 8 gebruikt.
Je kan kleine dotjes beslag spuiten in de vier hoeken van je bakplaat, en daarop het bakpapier “plakken”. Zo voorkom je dat dit steeds verschuift als je de koekjes spuit.
Doop het uiteinde van de houten lepel, waarmee je de “putjes” in het deeg maakt, even in koud water: zou voorkom je dat het deeg eraan blijft kleven.

Aan de bak, dus maar!

Bron: Cursus “Nagerechten” van CVO Leerdorp Gent

Wat heb je nodig?

200 g zachte boter (op kamertemperatuur)
100 g bloemsuiker
250 g bloem
1 ei
5 g zout
5 g vanillepoeder (fijngemalen stokjes)
25 g frambozenconfituur zonder brokjes
25 g pure chocolade

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 190 °C.

Meng in een keukenrobot de boter met het zout, de vanille en de suiker.
Klop het ei los en voeg toe.
Meng er ook de bloem door.
Vul een spuitzak met een gekarteld spuitmondje met het deeg.

Bekleed een bakplaat met bakpapier.
Spuit er sterretjes deeg op.
Maak putjes in het deeg door er lichtjes in te duwen met de achterkant van een houten lepel (of laat je assisteren door een vrolijk verkleed meisje).

Vul de putjes met chocolade…

of confituur.

Bak 10 à 12 minuten in de oven.

Serveer bij een kopje koffie.

Zondige zondag: Driekoningentaart

Het valt mij op hoe vaak ik hier in nostalgie verval. Zeker de laatste weken heb ik hier al dikwijls over vroeger geschreven, over hoe ik bepaalde dingen beleefde als kind. Maar ik merk ook in het dagelijkse leven dat ik onze meisjes voor bepaalde dagen of feesten dezelfde herinneringen als die van mij wil meegeven, gewoon omdat ze zo leuk zijn. En deze driekoningentaart past perfect in dat rijtje.

De meest levendige herinnering die ik aan driekoningen heb, is van bij onze “tatan”. Ik zie mijn zus en ik daar nog op een stoeltje zitten, hoopvol kijkend hoe ze de driekoningentaart aansneed – het bladerdeeg knisperend vers, de amandelvulling net smeuïg genoeg, zachtjes brokkelend langs de snijrand – en een stuk gouden heerlijkheid op ons bord met bloemetjesmotief legde. We dronken koffie uit kleurige kopjes en aten van onze taart in de hoop de Boon (mét hoofdletter) in ons stuk te vinden. En ja hoor, bij de derde hap zag ik het wit fonkelen tussen de brosse frangipane. En ik kreeg de kroon. Héérlijk!

Ik besloot dit jaar zelf een driekoningentaart te bakken, en had al gepland om deze als “ambitieus” te catalogiseren. Maar dit bleek niet nodig te zijn: de bereiding is rechttoe rechtaan, de kenmerkende vorm krijg je vrij eenvoudig door wat kapjes te maken met de achterkant van een vork, en voor je het goed en wel beseft heb je het koninklijke taartje voor je staan.

In plaats van een porseleinen figuurtje – dat vroeger steevast de boon verving – kan je een blanke amandelnoot in het deeg verstoppen. Ik heb deze dit jaar nog achterwege gelaten, uit schrik dat de mini zich erin zou verslikken.

Bron: Bakboek, PIVA

Wat heb je nodig?

125 g bloemsuiker
125 g amandelpoeder
125 g boter op kamertemperatuur
2 eieren
25 g bloem
2 bladerdeeg-taartbodems
ev. een blanke amandel
1 extra ei, losgeklopt, om te “doreren”

Hoe ga je tewerk?

Meng bloemsuiker en amandelpoeder.

Roer de boter luchtig in een keukenmachine.
Meng er 1 ei door, en de helft van het suiker-amandelmengsel.
Roer er dan ook het tweede ei, en de rest van het suiker-amandelmengsel door.
Roer tot een luchtig beslag.Zeef er de bloem bij en spatel voorzichtig onder het beslag.Dek af en zet in de koelkast.

Snijd uit het bladerdeeg twee cirkels van +/- 28 cm en 25 cm. Ik heb hiervoor de opstaande rand van twee springvormen gebruikt.Leg de cirkel van 25 cm op een met bakpapier beklede bakplaat.
Prik in met een vork.
Spuit er met een spuitzak het frangipanebeslag op. Blijf ongeveer 3 cm van de rand.
Verstop eventueel een hele amandel in het beslag.
Bestrijk de rand met het losgeklopte ei (“doreren”).
Leg er de tweede bladerdeegcirkel op en druk de randen goed aan.
Snijd de randen gelijk.
Werk de randen mooi af, als je dat wilt, door er om de centimeter met de achterkant van een vork een kleine inkeping in te maken.
Doreer de taart helemaal met de rest van het losgeklopte ei.
Je kan ook de bovenkant mooi versieren door er met een mes inkervingen in te maken (niet door het deeg snijden!).
Laat een half uurtje rusten op kamertemperatuur.

Verwarm de oven voor op 210 °C.

Bak de taart 40 à 45 minuten in de voorverwarmde oven, tot deze bovenaan mooi goudkleurig is.
Laat afkoelen op de bakplaat.

Serveer.

Zondige zondag: Goddelijke pavlova met litchi, passievrucht en framboos

De laatste weken heb ik je hier al heel wat inspiratie gegeven voor allerhande gerechtjes voor de feestdagen. Of je nu een traditioneel voorgerecht, gemakkelijk hoofdgerecht of ambitieus dessert zocht: Lieziepeasy zorgde ervoor. Het enige wat nog ontbrak, was een overdadige taart voor bij de koffie of thee. Al zouden deze chocoladetaart met frambozen, of een portie zelfgebakken bokkenpootjes niet misstaan op de feesttafel. Maar ik wilde jullie toch nog trakteren op een showstopper, een beetje wow-factor om je gasten van hun sokken te blazen.

Alweer, en het wordt zowat een traditie hier, is dit recept ab-so-luut niet moeilijk. Je moet er niks speciaals voor kunnen, en het recept lukt áltijd, als je er maar voor zorgt dat de kom waarin je de eiwitten gaat opkloppen brandschoon en vetvrij is. Ik legde je hier al eens uit hoe je dat kan verzekeren. Daarna bestaat je voornaamste taak uit passievruchten uitlepelen, litchi’s ontpitten en véél geduld oefenen.

Schrik niet van de toevoeging van azijn: je smaakt dit helemaal niet in het eindresultaat, maar dit geheime ingrediënt zorgt voor heerlijk smeuïge merengue. Net wat je nodig hebt om van dit recept iets speciaals te maken.

Als je een eenvoudig feestmenu op tafel zet, eventueel geleverd door de plaatselijke traiteur, is dit zeker een ideale afsluiter. Iedereen zal onder de indruk zijn, terwijl jij toch niet veel hebt moeten doen. En het belangrijkste is dat de taart gewoon decadent lekker is en dat echt íedereen dit lust. Waar wacht je nog op?

Bron: Nigella’s Kerst

Wat heb je nodig?

8 eiwitten
500 g kristalsuiker
4 kl maïzena
2 kl witte wijnazijn
1/2 kl vanille-extract
600 ml slagroom
10 passievruchten
10 litchi’s (vers of uit blik, uitgelekt)
300 g diepvriesframbozen
25 g bloemsuiker

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 180 °C.
Bekleed een bakplaat met bakpapier.Teken er een cirkel van +/- 25 cm op (ik heb hiervoor de ring van een springvorm gebruikt) en draai het bakpapier om.

Klop de eiwitten op in een brandschone kom.
Eens ze stijf zijn, voeg je in drie keer de suiker toe. Blijf kloppen tot je een mooi blinkende, sneeuwwitte merengue krijgt. Als je denkt zover te zijn, zet de keukenmachine dan even af en neem een beetje schuim tussen je vingers. Als je nog suikerkorrels voelt, moet je nog een beetje verderkloppen tot de suiker helemaal opgelost is.
Zet de keukenmachine uit. Strooi er de maïzena op en giet er ook de azijn en het vanille-extract bij.
Vouw voorzichtig onder de merengue met een metalen lepel.

Stort de merengue uit op de bakplaat en maak er een mooie berg van met een spatel of pannenlikker.Schuif in de oven en verlaag de temperatuur onmiddellijk tot 120 °C.
Bak een uur.
Zet de oven uit en laat de merengue volledig afkoelen in de gesloten oven.

Klop de slagroom op.Verwarm de diepvriesframbozen met de poedersuiker en laat doorkoken tot alles goed gemengd is.
Mix fijn en zeef.
Halveer de passievruchten en lepel het vruchtvlees eruit.
Pel en ontpit de litchi’s en scheur ze in hapklare stukken.

Lepel de slagroom op de taart net voor je ze gaat serveren.
Verdeel er de passievruchtenpulp en litchi-stukjes over.
Sprenkel er de frambozencoulis over.

Serveer.

Ambitieuze zaterdag: Speculaasmousse met peperkoek en rode pruimen

Vroeger deed ik niets liever dan de meest ingewikkelde recepten uitproberen in mijn keukentje. Ik zocht specifiek naar technieken die ik nog nooit gebruikt had om mijzelf een uitdaging te geven op een vrije dag. Sinds de meisjes er zijn, is dat veel moeilijker geworden. Ik kies meestal voor gerechten die snel klaar zijn en niet te veel concentratie vergen. Want als je tussendoor af en toe een pijntje moet verzachten, twee bekers met melk moet schenken en hier en daar nog als scheidsrechter moet optreden, is dat gewoon geen goed idee. Maar dat neemt niet weg dat ik op een zondagnamiddag, als de mini in bed ligt, de oudste aan het kleuren en de papa aan het surfen is, nog altijd graag eens de keuken induik voor een ambitieus keukenavontuur. En dit feestdessert hoort zeker in die categorie thuis.

Het recept komt uit Elle Eten van enkele jaren terug, en het is van de hand van Erik van Loo, de chef van het Rotterdamse tweesterren-restaurant Parkheuvel. Het is onderdeel van een “Sterrenmenu” dat Elle Eten voor de gelegenheid had laten samenstellen voor sterrenchefs.

Enkele tips voor je je hieraan waagt:

Lees het recept eerst (minstens één keer, maar bij voorkeur enkele keren) volledig door. Zo zitten de basisstappen al in je hoofd voor je van start gaat.
Zet de ingrediënten voor de mousse allemaal afgewogen klaar, zodat je kan doorwerken.
De kom waarin je de eiwitten gaat stijfkloppen, moet brandschoon en vetvrij zijn. Ik pers altijd een beetje citroensap uit in de kom en wrijf dit met een stukje keukenpapier langs de wanden om de kom vetvrij te maken. Ik doe hetzelfde met de klopper.
Leg de stukken peperkoek tussen twee vellen bakpapier. Ik had dat niet gedaan, en dus plakten ze aan de bovenste bakplaat.
Begin een dag van tevoren: de mousse zal het beste tot zijn recht komen als die een nachtje heeft kunnen rusten. Bijkomend voordeel is dat je alle componenten een dag op voorhand kan voorbereiden, zodat je de avond zelf alleen nog moet dresseren.
Voor de caramel begin je pas te roeren als ongeveer de helft van de suiker al gesmolten is. Maak je trouwens geen zorgen als deze weer begint op te stijven eens je de pruimen eraan toevoegt: dat is normaal, en komt door het temperatuurverschil. Even doorroeren en zachtjes laten sudderen, en de karamel zal wel weer smelten. Mocht je toch nog brokjes over hebben: geen nood, het geheel moet nadien én gemixt én gezeefd worden, dus dat komt sowieso in orde.
De bereiding neemt een tweetal uur in beslag. Zorg er dus voor dat je deze tijd hebt. Zo niet: probeer jezelf niet te vergalopperen en kies gewoon een ander dessert voor je feestmenu.

En zo is het ambitieus kerstmenu ook compleet!

Als je de uitdaging aangaat, laat mij dan zeker weten of het gelukt is!

Wat heb je nodig?

Voor de speculaasmousse
3 eieren
40 g suiker
125 ml melk
1/2 kl speculaaskruiden
1/2 kl Chinees vijkruidenpoeder of “quatre épices”
7 g gelatine in blaadjes
75 g witte chocolade, fijngehakt
350 ml slagroom

Voor de peperkoek
1/2 peperkoek

Voor de rodepruimencoulis
3 rode pruimen
3 el suiker

Voor de afwerking
2 rode pruimen, in zeer fijne blokjes

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 80°C. Snij de peperkoek in zeer dunne plakjes.
Snij ze in driehoekjes. Leg ze tussen twee bakpapieren op een bakplaat en leg er nog een bakplaat op.
Laat 3 u drogen in de oven.

Voor de speculaasmousse zet je eerst alle ingrediënten klaar.
Week de gelatineblaadjes in koud water.
Breng de melk met speculaaskruiden en vijfkruidenpoeder aan de kook.
Neem van het vuur en laat 5 minuten trekken.

Klop intussen de eidooiers met de helft van de suiker (20 g) schuimig.
Klop er de iets afgekoelde melk door.
Zet opnieuw op het vuur en verwarm al roerend met een spatel of houten lepel tot het mengsel begint te binden. Dit is tot max. 82 °C (voor het geval je een keukenthermometer bij de hand hebt).
Neem van het vuur en roer er de gelatineblaadjes door tot deze opgelost zijn, en nadien de witte chocolade tot gesmolten.
Laat iets afkoelen in een koudwaterbad.

Klop intussen de eiwitten stijf en voeg er in drie keer de rest van de suiker (20 g) aan toe.
Klop de slagroom lobbig.

Spatel eerst het eiwitschuim, en nadien de slagroom door het afgekoelde melk-chocolademengsel.
Laat de mousse afgedekt opstijven in de koelkast tot de volgende dag.

Voor de pruimencoulis snijd je de pruimen in blokjes.
Laat de suiker lichtjes karameliseren in een kom met dikke bodem.
Voeg er de pruimen aan toe en zet het vuur laag.
Laat garen.
Mix de pruimen met de staafmixer en duw door een zeef.
Zet de coulis weg tot gebruik.

Trek enkele lijntjes coulis op een bord (ev. met een knijpflesje of spuitzak).
Schep er drie quenelles speculaasmousse op.
Zet er peperkoekdriehoeken tussen.
Garneer met de pruimenblokjes en ev. extra coulis.

Sint-ful Sunday: Marshmallow pietjes

Met de hele commotie rond zwarte piet, zou je haast vergeten dat het Sinterklaasfeest gewoon leuk hoort te zijn. Een no-brainer, eenvoudig kindergeluk. Feesten omdat ze geloven in een heilige die niet bestaat, met een helper die zwart is van roet (ja, echt!), en op de daken loopt met een imaginair paard dat “slecht-weer-vandaag” heet. Leuk toch?

Over de discussie zal ik zwijgen, maar dit jaar ga ik toch nog voor het beeld van een zwarte piet, met deze grappige marshmallow pietjes. Je kan dit bezwaarlijk een recept noemen: het is eigenlijk vooral knutselwerk. Behalve de voor de hand liggende toebehoren (mellow cakes en nic-nacjes met suiker) haalde ik ook suikeren oogjes, gekleurde marsepein en kleine papieren kantjes bij Pipoos (ook verkrijgbaar bij Aveve en Ava bijvoorbeeld) en gekleurde pluimen bij Hema. Als je geen oogjes kunt vinden, kan je deze ook maken uit marsepein (met ev. een hagelslagje als pupil). Deel van de marsepein heb ik ook zelf gekleurd met voedingskleurstof, omdat ik geen kant-en-klare rode en roze bij de hand had.

Dit is echt een leuk knutselprojectje om samen met de kinderen te doen: ze kunnen lekker kliederen en proeven, en het resultaat is altijd mooi. Alleen het bevestigen van de oogjes vonden onze twee mini’s wat moeilijk, daarbij kan de mama best een handje toesteken!

Wat heb je nodig?

mellow cakes
nic-nacjes met suiker
marsepein in verschillende kleuren
suikeren oogjes
gekleurde pluimen
papieren kantjes

Hoe ga je tewerk?

Zet een mellow cake op een papieren kantje.
Steek er bovenaan een pluimpje in. Zet er een nic-nacje naast.
Boetseer een neusje en een mond. Druk deze zachtjes op de mellow cakes.
Zet je vinger eventjes op de mellow cake, op de plaats waar de oogjes moeten komen, tot je voelt dat de chocolade een beetje zachter wordt.
Druk er zachtjes de oogjes op, zonder dat de chocolade breekt.
Klaar is kees! Of is het Piet?

Sint-ful Sunday: Speculoos

Gisteren kwam Sinterklaas aan in ons land. Hoog tijd om dat te vieren met huisgemaakte speculoos!

Nederlanders spreken steevast over speculaas, terwijl in België de term “speculoos” steeds populairder wordt. Zeker sinds de “uitvinding” van de pasta, spreekt bijna iedereen over “oo” in plaats van “aa”. Oorspronkelijk stond speculaas voor koekjes mét kruiden, zoals gember, kaneel, kruidnagel en nootmuskaat; terwijl speculoos net duidde op koekjes zónder kruiden (“kruidenloos”). Pe-tee-too, pe-taa-to, het is wat het is, en het is vooral lekker.

Ik was al een tijdje op jacht naar een leuke speculoosvorm, maar die dingen kunnen behoorlijk variëren in prijs. In het bakkershuis vond ik een hele mooie, maar aan € 40 per stuk liet ik die maar mooi staan. Ik nam uiteindelijk een uitsteker van de Sint mee, en vond een betaalbare piet-plank bij Dille & Kamille.

Om de houten speculoosvorm zonder frustratie van uit-te-peuteren in-stukken-gescheurd deeg te kunnen gebruiken, dep je hem voor gebruik eens goed in met een stukje van het deeg. Dan bestuif je hem licht met bloem. De overtollige bloem klop je eruit. Als je de vorm goed “ingedopt” hebt, zal je zien dat de bloem er een beetje aan blijft kleven. En dan weet je dat je goed bezig bent. Je kan het deeg dan vrij gemakkelijk uit de vorm halen.

Maak je geen zorgen als de eerste piet een beetje mislukt: dat is volkomen normaal. De vorm is daarna al wat vettiger, de bloem zal er beter blijven aanplakken, en het deeg zal er vlot uitkomen!

Tot slot nog een laatste tip: verhoog de temperatuur van de oven niet. Beter langer bakken op lage temperatuur dan kort op hoge. Zo worden je speculoosjes immers lekker krokant.

Wat heb je nodig?

150 g roomboter op kamertemperatuur
125 g lichtbruine suiker
125 g donkerbruine suiker
2 g kaneel
2 g zout
3 g speculaaskruiden
40 ml water
4 g bicarbonaat
400 g bloem

Bron: Bakboek van PIVA

Hoe ga je tewerk?

Doe boter, kaneel, zout en speculaaskruiden in de kom van je keukenmachine en kneed tot een homogeen mengsel met de vlinder (dit kan ook met de hand). Voeg water en bicarbonaat toe en meng onder het deeg.
Doe er de bloem bij en kneed zo kort mogelijk. Als het deeg te brokkelig is, kan je nog een beetje extra water toevoegen, maar overdrijf niet. Het is sowieso een bros deeg.
Verpak het deeg in plasticfolie en laat een nacht rusten in de koelkast. (je kan het deeg meerdere dagen bewaren)

Verwarm de oven voor op 170 °C.
Bekleed een bakplaat met bakpapier.
Dep de speculoosvorm in met een stukje van het deeg, zodat hij een beetje vettig wordt.
Bestuif licht met bloem en verwijder de overtollige bloem.
Scheur een stuk van het deeg en kneed door tot het handelbaar wordt. Duw in de vorm en druk goed aan. Snijd het overtollige deeg weg door met een mes langs de plank te snijden. Keer de vorm om en leg het deegmannetje op de bakplaat.
Werk zo verder, en laat telkens ongeveer 5 cm tussen de deelmannetjes. Zet de bakplaat 20 minuten in de oven.

Check na de baktijd of de speculozen al wat harder zijn. Bedoeling is dat je ze niet meer helemaal kan indrukken met je vinger, maar helemaal hard zullen ze ook niet zijn. Probeer te voorkomen dat ze verkleuren.
Neem uit de oven en laat afkoelen op een rooster. Nu zullen ze krokant worden.

Serveer.

Sint-ful Sunday: Marsepeinen patatjes

Tijd voor een nieuw receptje voor Sinterklaas: marsepein! Je kan het met moeite een recept noemen, want het is zoooo simpel dat je je afvraagt waarom je dat eigenlijk in de winkel koopt. Zeker de voorverpakte supermarkt-versie bevat dikwijls heel wat toevoegingen die de smaak, en de gezondheids-factor van het geheel onderuit halen. OK, ook de zelfgemaakte variant is door de behoorlijke hoeveelheid suiker niet meteen een superfood, maar E-nummers zijn dat nog veel minder.

Eigenlijk bestaat marsepein enkel uit amandelen en suiker. Maar doordat onze “huishoudelijk” keukenmachines niet dezelfde kracht hebben als industriële (die kunnen malen tot de olie vrijkomt uit de amandelen), moet je er thuis meestal iets aan toevoegen om het geheel te binden. Dat kan met eiwit, maar bijvoorbeeld ook met een scheutje rozenwater of citroensap (al verandert dat ook vrij veel aan de smaak). Ik had toevallig nog een flesje macaronsiroop van Monin staan, en heb dat er bijgedaan: zo wordt de amandelsmaak nog wat verstrekt.

Een deel van de marsepein heb ik roos gekleurd, omdat de oudste dochter maandag verjaart en we de marsepein ook wilden gebruiken om haar taart te versieren, en alles voor vijfjarige meisjes nu éénmaal roos moet zijn… Nadat ook de jongste er zich op uitgeleefd had, bleek de hoeveelheid ongekleurde marsepein zo klein dat ik er met moeite nog 10 “patatjes” heb kunnen uit krijgen. Maar met de hoeveelheden hieronder zou je er een 25-tal moeten kunnen draaien.

Wat heb je nodig?

150 g amandelen
150 g bloemsuiker
1 losgeklopt eiwit of een beetje siroop
2 el cacaopoeder
2 el kristalsuiker

Hoe ga je tewerk?

Maal de amandelen fijn in een keukenrobot.
Blijf malen tot de amandelen hun oliën vrijgeven.Voeg er de bloemsuiker aan toe en laat opnieuw draaien tot de marsepein begint te “pakken”.
Stort uit op het werkblad en meng met een beetje eiwit of siroop.Kneed tot je een mooie, soepele marsepein hebt.