Mini-maxi Wednesday: Dorade met venkelsalade

De dagen worden korter en het is bijna altijd donker als ik thuis ben: ’s ochtends zie ik maar een streepje zon (als ik geluk heb) voor ik de kinderen naar school breng, en ’s avonds, als ik de voordeur achter mij dichtsla, valt de duisternis alweer in.

Hoewel ik sommige dagen wel kan genieten van de gezelligheid die de duisternis met zich meebrengt, verlang ik andere dagen naar zon en licht en lucht. Naar etentjes op een zonovergoten terras, naar buitenzitten tot het pikdonker is, naar maaltijden die licht en zon bínnenbrengen. En dat is net wat dit gerecht doet!

Jamie heeft mij weer een culinaire ontdekking rijker gemaakt in de vorm van deze dorade met venkelsalade. Het gerecht is eenvoudig en vrij snel te bereiden, maar het ziet er zo gesofisticeerd uit, dat het een doordeweekse avond meteen verheft tot een feest. Het zou ook niet misstaan op een etentje, of zelfs op de feesttafel met eindejaar. Wij aten er aardappelpuree, aangemaakt met lookolie bij, en dat past perfect. Het onderstreept de subtiele smaken en brengt een beetje smeuïgheid bij de krokante toets van de venkelsalade.

Voor een feest zou je ook een eenvoudige risotto met parmezaan kunnen overwegen, eventueel afgewerkt met wat geroosterde pijnboompitjes. Maar maak je vooral niet te moe: dit gerecht is perfect zoals het is en vraagt niet veel om te schitteren. Rommel een beetje in de keuken, serveer en geniet!

Bron: Kook met Jamie

Wat heb je nodig? 

Voor de venkelsalade
2 venkelknollen, het loof apart
blaadjes van een bosje verse oregano
sap van 1 citroen
olijfolie van goeie kwaliteit
tiental zongedroogde tomaten, fijngehakt
zout en zwarte peper

Voor de vis
4 doradefilets met vel
zout en peper
2 kl fijngestampt venkelzaad
1 gedroogde chili, verkruimeld
olijfolie

Hoe ga je tewerk? 

Snij de venkel met een mandoline, dunschiller en scherp mes in zo fijn mogelijke plakjes. Leg ze 10 minuutjes in een kom met ijswater, dan worden ze lekker krokant en krullen ze een beetje op.

Leg de doradefilets op een snijplank met het vel naar boven.
Snijd het vel een paar keer in. Kruid met peper en zout, venkelzaad en chilipeper.
Wrijf de kruiden in het vel en duw ze in de inkepingen.
Besprenkel met een beetje olijfolie.
Verhit een scheutje olijfolie in een koekenpan op matig vuur. Leg de filets er op het vel in en bak een viertal minuten.
Keer om en bak nog 1 minuut.
Neem uit de pan, laat een beetje uitlekken en houd warm.

Maak intussen de venkelsalade.
Giet de venkel af en droog met keukenpapier.
Meng in een kom met venkelloof, oregano en zongedroogde tomaten.
Besprenkel met citroensap en olijfolie en kruid bij met peper en zout.

Leg de vis op de borden.
Verdeel er de venkelsalade over.
Besprenkel eventueel met wat extra olijfolie.
Serveer. 

Pasta Thursday: Fusilli met venkelworstjes

Pasta is zo’n allemansvriend, dat we het hier ten huize Lieziepeasy vrij vaak op het menu zetten. Pastagerechten zijn meestal ook snel klaar, en ze besparen je de moeite om patatjes te schillen, iets dat mij na een drukke werkdag soms echt te veel lijkt. Bijkomend voordeel is dat de kindjes het graag lusten, en dat beperkt ook al weer het gezeur en gejengel aan tafel.

Deze fusilli is een recept van Jamie. Alweer, ja, maar je moet het de man nageven: hij weet wat lekker én haalbaar eten is! Terwijl de pasta kookt, heb je de worstjes gesmoord. Het enige dat dan nog tussen jou en een geurige kom goodness staat, is wat argeloos staan roeren als je de inhoud van de twee potten bij elkaar kiepert. Mocht je niet zo zeker zijn over de combinatie witte wijn – kleine kinderen, kan je deze natuurlijk altijd vervangen door een beetje kippenbouillon. En als je geen venkelworstjes kan vinden (ik haalde de mijne bij Dierendonck tijdens een regenachtige vakantie aan zee): geen nood! Gebruik gewone grofgemalen worstjes van een goeie slager, en voeg wat extra venkelzaad toe.

Bron: Kook met Jamie

Wat heb je nodig? 

2 kl venkelzaad
2 gedroogde rode chilipepers, verkruimeld, of een flinke snuf cayennepeper olijfolie
400 g venkelworstjes of andere grofgemalen worstjes van goeie kwaliteit
1 el gedroogde oregano
een glas witte wijn
rasp en sap van 1 citroen
500 g fusilli
zout en peper
parmezaanse kaas, geraspt
een handvol peterselie, gehakt

Hoe ga je tewerk? 

Zet een grote kom water op het vuur voor de pasta. Zout voeg je best pas toe als het water kookt, dat scheelt alweer een paar minuten!

Kneus de venkelzaadjes en de chili’s in een vijzel of – als deze te ver in de hoogste kast staat, zoals bij mij – in een kommetje met de achterkant van een lepel. Verhit een scheutje olijfolie in een hapjespan. Duw het vlees uit de worstjes en gooi het in de pan. Prak met een vork een beetje fijner.
Laat een paar minuten bakken tot het vlees een mooi kleurtje heeft.
Doe er de gestampte venkelzaadjes en chilipepers bij en smoor een tiental minuten.

Zout het kokend water en kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Roer de oregano door het vlees en blus met witte wijn.
Laat tot de helft inkoken.
Voeg er citroenrasp en -sap aan toe.

Giet de pasta af maar bewaar een beetje kookvocht.

Roer de fusilli door het vlees en hussel met het kookvocht.
Voeg er de gehakte peterselie en geraspte parmezaan aan toe.
Proef en kruid naar smaak met peper en zout.

Serveer met extra parmezaan. Liever zónder vlees maar mét venkelsmaak? Dan is deze pasta met gekarameliseerde venkel jouw beste vriend!

Kip met Pernod en venkel

Er zit steeds meer tijd tussen mijn blogposts, zo lijkt. Hoe dat komt: geen idee. Is het door het mooie weer van de voorbije weken? Of door de vakantie? Of door de nieuwe job, zoals ik eerder al eens postte? Ik weet het eigenlijk niet. Eén ding is zeker: het ligt níet aan een writers block, of gebrek aan interesse voor mijn blog. Integendeel. Ik heb de laatste tijd al heel wat lekkers gekookt, hou mij meer en meer bezig met styling en fotografie, en ook het schrijven ben ik nog lang niet beu. Misschien moet ik er niet teveel achter zoeken en gewoon schrijven als ik daar de kans toe heb. Zoals nu, over dit recept van kip met Pernod, dat ik deze week bereidde. Aromatisch en geurig doet het je meteen denken aan een Franse bistro: ideaal voor de zomermaanden!

Bron: Libelle Lekker, juli 2014

Wat heb je nodig? 

100 ml Pernod of pastis
olijfolie
1 chilipeper, fijngehakt
4 teentjes look, geperst
1/2 kl saffraan
een scharrelkip, in 6 stukken gesneden (of gebruik enkel kippebouten)
2 uien, in ringen gesneden
4 tomaten, ontveld en zaadjes verwijderd, in blokjes
1 venkelknol, harde kern verwijderd, in blokjes, loof bewaard voor de afwerking
6 aardappelen, geschild en in grove stukken
250 ml kippenbouillon
peper en zout

Hoe ga je tewerk? 

Begin de avond van tevoren.
Meng in een ondiepe schaal de Pernod met een flinke scheut olijfolie, chilipeper en look. Roer er ook de saffraan door.
Leg de stukken kip erin, wrijf ze goed in met de marinade, dek af en zet tot de volgende dag koel weg.

Stoof de uien glazig in een scheutje olijfolie.
Voeg er de kip aan toe en laat een beetje bruinen.
Giet de marinade erbij.
Voeg ook de venkel en tomaten toe aan de pan.

Laat 20 minuten zachtjes sudderen.

Voeg de aardappelen bij de kip, en giet er ook de kippenbouillon bij. (gebruik een pan die groot genoeg is, dus niet zoals de mijne ;)). Zet het deksel op de pan en laat nog 20 minuten zachtjes koken.
Kruid bij met peper en zout.
Werk af met een beetje venkelgroen.

Pasta met gekarameliseerde venkel, rucola en pecorino

De tuin van mijn ouders bulkt van de zomergroenten. Courgettes, sla, komkommers en venkel liggen te blinken in mijn tas als ik na een weekendbezoekje weer richting Gent rijd. Wat leuk om zo verse, frisse groenten te kunnen gebruiken in de keuken. Je raakt er op slag geïnspireerd van!

Deze week zette ik deze eenvoudige spaghetti op het menu. Een handvol ingrediënten en een beetje geduld: dat is het enige wat je nog scheidt van een heerlijk avondmaal op een zonovergoten terras (OK, en misschien ook eerder een Provençaalse dan een Belgische zomer…). En zo is het nog maar eens bewezen: als je lekkere producten gebruikt, heb je geen ingewikkelde recepten nodig om iets lekkers op tafel te zetten.

Bron: Veg! van Hugh Fearnley-Whittingstall

Wat heb je nodig? 

1 grote, kraakverse venkel
1 eetlepel olijfolie
1 teentje look, geperst
300 g spaghetti of andere lintpasta
150 g rucola
rasp van één citroen
3 eetlepels room
pecorino of parmezaan
zwarte peper en zout

Hoe ga je tewerk? 

Maak de venkel schoon, verwijder de harde kern en snij in repen.
Verhit de olijfolie in een koekenpan op matig vuur.

Voeg er de look en venkel aan toe en bak deze tot licht gekarameliseerd. Dit duurt ongeveer 20 minuten.

Kook intussen de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Giet af en bewaar een beetje van het kookwater.

Voeg citroenrasp en rucola toe aan de venkel en verwarm tot de rucola geslonken is.
Roer er de room door.

Voeg de pasta bij de venkel, giet er een beetje kookwater bij en hussel.
Kruid naar smaak met peper en zout.
Serveer met geraspte pecorino.

Andere zomergroenten door je pasta? Probeer deze gemakkelijke penne met kerstomaat en rode pesto eens!

Zalmlasagne met spinazie en venkel

Lasagne is een crowdpleaser. Zet het op tafel en iedereen likt zijn vingers af bij het laatste beetje saus. Dit is dan ook het ideale gerecht om moeilijke eters groenten en vis te doen eten!

Ik heb twee soorten groenten gebruikt deze keer, net omdat ze beiden zo fantastisch combineren met zalm. Ik heb ook twee soorten zalm gebruikt: verse en gerookte. Dat hoeft eigenlijk niet echt, maar de gerookte variant geeft wat extra diepgang aan de lasagne. Voor de bechamelsaus gebruikte ik een mengsel van visbouillon en geïnfuseerde melk: een combinatie die voor extra smaak zorgt. De lasagnebladen heb ik even voorgekookt, omdat ik vreesde dat mijn lasagne niet genoeg vocht zou hebben om ze te garen. Alhoewel je vrij veel bechamel gebruikt, heb je niet die mooie vochtigheid van tomaat uit de traditionele versie. En een bijkomend voordeel is dat voorgekookte bladeren makkelijker hanteerbaar zijn. Verse kan je ook gebruiken, die hoef je dan uiteraard niet voor te koken.

Ik weet dat de “resultaat”-foto niet zo mooi is, maar een lasagne laat zich nu eenmaal niet gemakkelijk snijden. Laat dat echter geen excuus zijn: de smaak is voortreffelijk!

Wat heb je nodig? 

8-tal lasagnebladen (gedroogde die je voorkookt, of verse)
250 g verse zalmfilet
150 g gerookte zalm

Voor de bechamel
500 ml melk
500 ml visbouillon of -fumet
100 g boter
100 g bloem
een scheutje witte wijn
1 kruidnagel
1 sjalot
2 stengels bleekselder
10-tal zwarte peperbolletjes
een blaadje laurier (had ik zelf niet meer in huis)
tijm
bieslook
peper, zout en nootmuskaat

Voor de venkel
3 sjalotjes (ik heb ook wat restjes pijpajuin toegevoegd)
1 venkelknol
olijfolie
tijm
peper en zout

Voor de spinazie
300 g spinazie
1 teentje look
olijfolie
peper, zout en nootmuskaat

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 200 °C.

Infuseer eerst en vooral de melk.
Giet de melk in een kom en voeg er de kruidnagel, grof gesneden sjalot en bleekselder, peperbolletjes, laurier en tijm aan toe.

Breng aan de kook.
Laat vijf minuutjes zachtjes pruttelen en zet het vuur dan uit.
Zeef net voor gebruik.

Snij de sjalot in ringen en de venkel in fijne schijven.
Verhit de olie in een pan.

Stoof er de sjalot en venkel op zacht vuur in aan tot deze licht beginnen te karameliseren en zoet smaken.
Kruid met peper, zout en tijm.

Verhit de olijfolie in een pan.
Pers het teentje look en voeg het samen met de spinazie toe.
Roer tot de spinazie geslonken is.
Kruid met peper, zout en nootmuskaat.

Maak tot slot de bechamel.
Smelt de boter in een kom.
Roer er de bloem door en laat even bakken tot het geheel naar koekjes begint te ruiken.
Blus met de witte wijn.
Leng aan met het mengsel van melk en visbouillon tot een redelijk dikke saus.
Snij de bieslook fijn en voeg deze aan de saus toe.
Kruid met peper, zout en nootmuskaat.

Schep een lepeltje saus op de bodem van een ovenschaal.
Leg er lasagnevellen op. Zorg dat ze elkaar zo weinig mogelijk overlappen.
Verdeel er de helft van de venkel over.

Leg er drie kwart van de verse zalm (in fijne reepjes) op.
Bedek met enkele lepels saus.
Leg er opnieuw lasagnevellen op.
Verdeel hierover de uitgeknepen spinazie.

Verdeel er drie kwart van de gerookte zalm over.
Bedek opnieuw met enkele lepels saus en een derde laag pasta.
Verdeel hierover de rest van de venkel, en de overgebleven verse en gerookte zalm.

Giet er de rest van de saus over.

Schuif de schaal twintig minuutjes in de oven.

Serveer meteen.

Hugh’s lasagne met pompoen en venkel

De voedselproductie houdt mij bezig. Ik kook graag, maar het moet wel met “goeie” producten zijn. Wat heeft het voor zin om elke dag koteletten van 1 euro te kopen, als ze zo droog als een schoenzool zijn. Of worsten uit den aldi, waarvan heel je keuken ondergespat is, omdat er zoveel vet en water in zit (meestal omgekeerd evenredig met de smaak). Er zijn genoeg mensen die beweren dat dit vlees net hetzelfde smaakt als een mooie varkenskroon van de bio-planet. Maar voor mij werkt het niet. En toen ik een paar weken terug een artikel uit The Guardian over de vleesproductie las, had ik er eigenlijk wel mijn buik van vol (pun intended). Lees het artikel en oordeel zelf…

Sindsdien proberen we minder vlees te eten, en als we vlees eten, moet het “goed” vlees zijn, rechtstreeks van de boerderij via de Voedselteams, of bio uit de supermarkt. Het is misschien wat duurder, maar als je bewust minder vlees eet, weegt het op het einde van de maand niet méér door in de portemonnee.

Vandaag hebben we nog eens een veggie gerechtje op het menu gezet. Het komt uit Veg van Hugh Fearnley-Whittingstall van River Cottage, een prachtig boek: mooi uitgegeven, smakelijke foto’s en duidelijke recepten. We – dat zijn mijn mama en ik – kozen voor de lasagne met pompoen en venkel, en wel om drie redenen. Eén: in de ouderlijke tuin staan heerlijke, pronte venkelknollen, twee: de ouderlijke tuin staat ook vol pompeuze pompoenen, drie: ik heb dit recept al eens uitgeprobeerd en vond het héérlijk.

Op zich is er absoluut niks moeilijk aan, maar je hebt wel een beetje tijd, zoals een luie zaterdagnamiddag in de keuken, nodig.

Je begint met een theetje te trekken van een stengel bleekselder, enkele zwarte peperkorrels, een grof gesneden ui en twee blaadjes laurier in melk: even laten opkoken, van het vuur nemen en laten trekken.

Je gaat verder met de pompoen (+/- 1 kg): je schilt hem en snijdt hem in blokjes. Die meng je met een royale hoeveelheid olijfolie, wat zeezout en versgemalen zwarte peper, en zet je dan ongeveer een half uur in een oven van 180 °C. De pompoen is klaar als hij goudbruine randjes heeft en zacht aanvoelt. Je neemt de groenten uit de oven en schept er wat fijngesneden blaadjes tijm en een geperst teentje look door.

Voor de venkel snijd je een drietal knollen in dunne plakken, die je op zacht vuur aanstooft tot ze lichtjes gekarameliseerd zijn (duurt minstens een kwartier).

Nu kan je verdergaan met de bechamelsaus: je maakt een warme roux van 50 g boter en evenveel bloem. Eens je roux de geur van versgebakken koekjes krijgt, voeg je er de gezeefde melk aan toe en verwarm je de saus al roerend tot licht gebonden. Je voegt er wat dijonmosterd (naar smaak, wij namen vier koffielepels) aan toe, en kruidt de saus goed af.

Verdeel een derde van de saus over de bodem van een ovenschotel en bedek met lasagnevellen. Hierover stort je alle pompoen uit en nog eens een derde van de saus. Ook deze laag dek je volledig af met lasagnevellen. Hierop leg je de venkelplakjes, en verdeel je 150 g geitenkaas (of voor de liefhebbers: blauwe kaas). Je giet er de rest van de saus over, en raspt er een beetje parmesaan bij als topping. De lasagne mag nu een half uurtje in een oven van 180 °C, voor je aan tafel gaat.

Wat je op je bord krijgt, is met niets te vergelijken. De smaak is kruidig, aards, herfstig en toch fris door de venkel. De zoete geitenkaas countert de bittere kruidigheid van de pompoen perfect. Mij mogen ze zoiets in elk geval dagelijks voorschotelen…

Jamie

Een paar weken terug stond ik in de Fnac te kwijlen aan de kookboekenstand. Niet geheel abnormaal voor mij, ik sta daar minstens eens per maand, in dezelfde toestand. Meestal kan ik mij vrij goed beheersen, zeker als ik in mijn hoofd het beeld oproep van mijn uitpuilend kookboekenkastje in de keuken. Maar nu had ik een cadeaubon… Foute boel, dat wist ik al vanaf het moment dat ik in de verte de lokroep van de stapel Pascal Naessensen en Dagelijkse Kosten hoorde. Ik twijfelde nog even tussen twee boeken van Yotam Ottolenghi en het Keukendagboek van Nigel Slater, maar ik koos uiteindelijk toch voor de zekerheid: Jamie!

Ik heb al een hele collectie Jamie-boeken, en ik kan daar nu zijn “15-minutes meals” aan toevoegen. Dat kwartier is trouwens met een grove korrel fleur de sel te nemen, want ik heb over mijn eerste trial toch minstens het drievoudige gedaan.

Het gerecht in kwestie is dat van de krabpakketjes met couscous en tomatensalsa. Het recept was makkelijk te volgen, dus ik denk dat het ook voor een onervaren keukenprins(es) goed te doen is. Ik heb er geen yoghurt bij geserveerd, de ingelegde citroen in het krabmengsel vervangen voor limoenrasp en de karwijzaadjes heb ik wegens “vergeten-in-den-delhaize” ook achterwege gelaten, maar het resultaat was in elk geval zeer lekker!

Misschien nog een kleine tip over de granaatappel: ik heb zelf al de gekste methodes gebruikt om de zaadjes eruit te krijgen, inclusief deze gesuggereerd door Jamie: in twee snijden, en op kloppen met een houten lepel tot de zaadjes er vanzelf uitvallen. Geen goed idee, toch niet als je niet wilt dat je keuken er op de meest onmogelijke plaatsen granaatappel-roze uitziet. Wat bij mij het beste werkt, is de granaatappel in vier snijden en de partjes dan nog eens in twee. Deze stukjes duw je zachtjes naar buiten: ze breken dan exact op de plaatsen waar de witte vliesjes zitten en je kan de zaadjes er dan vrij gemakkelijk (en beheerst ;-)) uithalen.