Eén keer shoppen, twee keer eten: Boterham met bietenhummus, feta en komkommer

We zijn alweer aan dag 31 van Dagen zonder Vlees. En vergis je niet: het zijn geen 40, maar 46 vegetarische etmalen. Nog ongeveer 1/3 te gaan dus. Hoe het me bevalt? Wel, ik heb mij in elk geval redelijk goed aan mijn doel van slechts 2 keer per week vis of vlees kunnen houden: momenteel 23 dagen veggie, 7 vlees of vis. Alleen loopt het deze week wat moeilijker… Vooral de lunch, dat begint een opdracht te worden.

Ik heb kazen ontdekt waarvan ik het bestaan niet kende, ik heb salades geitenkaas, broodjes brie en tomatensoepen gegeten tot ze mijn oren uitkwamen. Vooral buitenshuis vegetarisch lunchen vind ik moeilijk: de keuze is dikwijls zo beperkt! Kaas of soep – wat dus eigenlijk al tot mijn “dvz-uniform” behoort – verder gaan de meeste menukaarten niet. En dus ging ik zelf maar op zoek naar iets anders. Iets gemakkelijk, iets zonder veel inspanningen of boodschappen.

Et voila… Aanschouw de boterham met bietenhummus! Echt een ware ontdekking. Lekker, eenvoudig, snel klaar en toch nét dat tikkeltje anders. Met dit recept in mijn repertoire kan je er nog wel 15 dagen tegen.

Bijkomend voordeel: dit is weer zo’n gerecht in de reeks “één keer shoppen, twee keer eten”: je kan met een restje van de bietenhummus – of met wat gepofte bietjes die je nog overhebt na het maken van deze bietencarpaccio – aan de slag. Wat komkommer snijden, feta verkruimelen, muntblaadjes plukken… en je bent al klaar. Waar wacht je nog op?

Wat heb je nodig?

een restje bietjeshummus
1/2 komkommer
100 g feta
enkele muntblaadjes
4 sneden lekker brood

Hoe ga je tewerk?

Rooster het brood.
Laat eventjes afkoelen en besmeer met een laag bietjeshummus.
Snijd de komkommer in kleine staafjes en verdeel over de hummus.
Verkruimel de feta en strooi deze er ook over.
Garneer met enkele blaadjes munt.

Serveer.

Maandag Pastadag: Casareccia met savooi en spekjes

Weer even geleden dat we nog pasta zien passeren hebben. Niet in mijn keuken – ik maak minstens eens per week een pastagerecht – maar wel op de blog. Ik ging op zoek naar een lekker recept om hier te delen, maar op de één of andere manier kwam ik telkens weer uit bij iets met tomaten of andere zomergroenten. Nu heeft de winter ons ook heel wat lekkers te bieden, en dus besloot ik een winterpasta te bedenken.

Bij de winter hoort een robuuste pastasoort (casareccia), een typische wintergroente (kool) en wat pit (spek). Deze drie laat ik verbroederen in een zijdezachte kaassaus, die wel de smaak, maar niet de zwaarte van een bechamel heeft, en voor ik het wist stond er een heerlijk dampend bord winterse goodness voor mijn neus.

Gemakkelijk, snel en goedkoop: deze winterpasta zou iedereen in zijn repertoire moeten hebben.

Wat heb je nodig?

500 g casareccia of penne
1 kleine savooi
120 g pancetta, in blokjes
1 ei
200 g ricotta
100 ml lichte room
75 g pecorino, geraspt
200 g gekookte kastanjes, fijngehakt
peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Kook de pasta in gezouten water volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Maak de bladeren van de savooi los en snijd er de harde nerven uit.Snijd in reepjes.
Voeg 3 minuten voor het einde van de kooktijd bij de pasta.
Giet af en spoel met koud water.

Bak de pancetta in de kom van de pasta. Het is niet nodig olie toe te voegen omdat het spek zelf voldoende vet heeft.
Meng intussen het losgeklopte ei met de ricotta en de room.
Voeg er de pecorino aan toe en kruid met peper en zout.

Eens de pancettablokjes goudbruin zijn, voeg je er de uitgelekte pasta en savooi aan toe.
Warm goed door.
Als de pasta warm is, zet je het vuur laag en voeg je er het ricotta-kaasmengsel aan toe.
Verwarm even tot je een lichte binding krijgt.

Bestrooi met de gehakte kastanjes.
Serveer.

Easy Friday: Supersnelle pizza’s die je niet meer zal kunnen missen

Deze supersnelle pizza’s zullen je vrijdagavonden voor altijd veranderen! Geen take-away van Ciao Mario meer, geen Come a Casa die toch eigenlijk eerder Donde es la casa? betekent… Gewoon zelf wat bricoleren en je hebt een veel lekkerder, en daarenboven veel gezonder alternatief.

Intussen bestaat Lieziepeasy al bijna een jaar en dus het wordt het tijd om een beetje te werken aan “Het Concept”, zoals dat in architectuur- en designmiddens zo graag genoemd wordt. Gezien mijn blog gaat over “realistisch” koken – koken voor als je niet de hele dag tijd hebt om een gesofisticeerd menu in elkaar te knutselen, maar als je ook nog een full-time job, een drukbezette partner en enkele ongeduldige kinders hebt – leek het mij een goed idee om een “Easy Friday” in te lassen: receptjes voor als iedereen eigenlijk zo snel mogelijk in de zetel wil ploffen, maar toch nog eerst iets voedzaam en vooral lekker wil eten. En die “iedereen” dat omvat ook de kok des huizes. We gaan dus voor snelle, gemakkelijke recepten met weinig ingrediënten, die daarenboven (meestal) door alle huisgenoten gesmaakt worden.

Deze tortillapizza’s zijn gewoon de max! Ze staan zelfs al in een twintigtal minuutjes op tafel – ik weet dat veel recepten dat beloven, maar deze keer is het écht waar, ik heb het getest met die twee kinders aan mijn been, en zelfs dan zat ik om 18u20 al te blinken aan mijn keukentafel. Dit is trouwens gewoon ideáál om te maken als je mini-me’s rondlopen hebt: ze kunnen zelf aan de slag om hun eigen pizza te maken, het resultaat moet net kort genoeg in de oven om te vermijden dat ze alweer aan je trui staan te trekken voor een zakje snoep, en ze eten het nog graag ook. Dit is dus nog beter dan Chie Mihara’s in de solden… Heaven IS a place on earth…

Wat heb je nodig?

Volkoren tortilla’s (bijv. van het merk Santa Maria, o.a. bij Delhaize)
Tomatensaus (ingevroren restje of van een goed merk uit een potje)
Paprika, in blokjes
Gekookte ham, in blokjes
Champignons, in schijfjes
Tomaten, in schijfjes
Geraspte kaas
Andere extra’s die je lekker vindt: mozzarella, salami, olijven, …

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 200 °C.

Leg de tortilla’s op een bakplaat.
Bedek ze met ongeveer anderhalve eetlepel tomatensaus.
Beleg met paprika, ham, champignons en tomaten.

Verdeel er de geraspte kaas over.

Bak ongeveer 7 minuten in de oven tot de randen lichtjes opkrullen en goudbruin kleuren.
Serveer.

Pasta alla norma

Indian Summer… Hoe zalig om de eerste septemberdagen nog een glaasje rosé te kunnen drinken op je terras na een drukke werkdag. De meisjes zijn weer naar school en komen met schoenen vol zand naar huis van het buitenspelen. Zelf ben ik ook opnieuw aan het werk, maar probeer ik van elke minuut middagpauze gebruik te maken om zoveel mogelijk te genieten van de nazomer-zonnestralen. En ’s avonds, als de rust in huis is weergekeerd, trek ik de tuindeur open en placeer ik mij in het laatste streepje avondzon dat ons terras roze-rood kleurt.

Dagen als deze vragen om zomerse gerechten, die toch al een beetje hartigheid in zich dragen. Je kan immers wel wat energie gebruiken, maar aan de andere kant wil je ook nog niet aan de stoofpotjes beginnen.

En voor zo’n dagen is deze pasta alla norma perfect. Wie Norma precies is, weet ik niet, maar het is duidelijk dat ze wist hoe je een goed pastagerecht in elkaar knutselt! Je hebt maar een handvol ingrediënten nodig, niet meer dan wat je tijdens je middagwandeling op de markt bijeen kan scharrelen, en behalve het snijden heb je bitterweinig werk waar je je hoofd moet bijhouden.

Hou een paar vuistregels, die eigenlijk voor alle eenvoudige pastagerechten gelden, in het achterhoofd – verse tomaten of Italiaanse uit blik, robuste spaghetti van een goed merk, en kwalitatieve kaas – en je bent maar een beetje geroer en gebak verwijderd van het Siciliaanse paradijs.

Bron: Jamie’s Italië

Wat heb je nodig?

2 grote aubergines
olijfolie
gedroogde oregano
cayennepeper
4 teentjes look, geperst
een bosje basilicum, blaadjes apart gehouden, steeltjes gehakt
scheutje wittewijnazijn
5 dl passata of 600 g verse tomaten, gepeld en fijngehakt
zout en peper
500 g spaghetti
150 g ricotta
geraspte pecorino, bij het serveren

Hoe ga je tewerk?

Snij de aubergine in de lengte in kwarten, en dan in schijfjes van ongeveer 1 cm dikte.

Verhit een scheutje olijfolie in een koekenpan.
Gooi er de helft van de aubergineblokjes in, schud de pan zodat ze allemaal een laagje olijfolie krijgen, en laat op middelhoog vuur bakken tot ze goudbruin zijn.

Bestrooi tijdens het bakken royaal met oregano.
Schep de blokjes uit de pan, en bak de tweede portie op dezelfde manier. Voeg eventueel wat extra olijfolie toe, maar niet té veel.
Als alle aubergineblokjes gebakken zijn, doe je de eerste lading weer in de pan.
Kruid met cayennepeper, voeg er de look en gehakte basilicumsteeltjes aan toe en besprenkel met een scheutje wittewijnazijn.
Laat de azijn verdampen.
Giet er de passata bij, zet het vuur zacht en laat een klein kwartiertje pruttelen.
Kruid naar smaak met peper en zout.Kook intussen de spaghetti volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Laat de pasta uitlekken en bewaar een beetje kookvocht.
Hussel de spaghetti door de saus en voeg er net genoeg kookvocht aan toe om de saus mooi te laten mengen met de slierten.
Roer er ook de basilicumblaadjes door.

Verdeel de pasta over de borden.
Lepel er wat dotjes ricotta op en serveer met geraspte pecorino.

Foodblogswap: Parelcouscous met courgette en tomaat

Alweer een maand voorbij, en dus alweer tijd voor de Foodblogswap! Ik mocht inspiratie zoeken op de blog van Terka Let’s talk about food. Het was moeilijk kiezen… Ik twijfelde nog even om de lasagne te bereiden maar koos uiteindelijk voor de bulgur met groenten en kip, net omdat ik nog altijd met een overload aan courgettes zit, en omdat het zo’n “nonchalant” recept is, waardoor ik er makkelijk mijn eigen draai aan kon geven.

Ik moet zeggen dat ik het geheel dit keer erg los geïnterpreteerd heb. Ik heb de basis behouden (courgette, tomaat en een broertje van bulgur), maar heb de spinazie vervangen voor rucola en de kip door feta voor een vegetarisch alternatief. Het resultaat was zo lekker en makkelijk, dat ik het gerecht intussen al twee keer op tafel heb gezet. Ideaal ook om restjes te verwerken, voor na een drukke werkdag, en op momenten dat je geen zin hebt in een berg afwas: je hebt maar één pan nodig. Kortom: dit gerecht is een must-try!

Wat heb je nodig?

olijfolie
1 rode ui, fijngesneden
1 teentje look, geperst of fijngehakt
1 courgette, in blokjes gesneden
250 g parelcouscous, fregola of een andere fijne pastasoort (zoals orzo)
500 ml groentenbouillon
200 g feta, in blokjes
oregano
handvol rucola
250 g kerstomaten, gehalveerd
peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Verhit een scheutje olijfolie in een hapjespan of wok.
Fruit er de ui en look in aan tot de blokjes glazig zijn.
Gooi er de courgetteblokjes bij, zet het vuur hoog en bak bruin.

Voeg er de parelcouscous aan toe en bak even mee tot alle korreltjes een laagje olie hebben.Giet er de bouillon bij, zet het vuur laag en dek af.
Laat in ongeveer 8 minuten, of tot al het vocht opgenomen is, gaar koken. (voor andere graan- of pastasoorten kunnen andere verhoudingen en gaartijden gelden: check de verpakking!)

Voeg er de feta aan toe en kruid met oregano.
Meng er ook de rucola en kerstomaten door.

Roer door elkaar tot de rucola geslonken is.
Kruid met peper en zout en serveer.

PS: Kim van foodstyle.nl maakte de Aziatische asperges met zalm en rijstnoedels van mijn blog. Het resultaat kan je op haar site bekijken!

Rijstovenschotel met courgette

In een vorige post heb ik al eens de lofzang gezongen van mijn ouders’ moestuin. En ook dit keer zocht ik inspiratie om met de veelvuldig aanwezige courgette iets lekkers op tafel te toveren. Een zoektocht op Pinterest bracht mij bij Peggy’s Pastime. Ik vond er deze courgette-ovenschotel. Na wat extra lectuur merkte ik dat het eigelijk om een recept van de blog van Lisette – Happy little kitchen – ging, dat Peggy naar haar hand zette voor de Foodblogswap. Wat leuk om op deze manier collega-foodies te ontdekken die dan nog eens een prachtige blog hebben ook…

Ik ging aan de slag, en kon het niet laten het recept wat aan te passen naar mijn eigen inspiratie en kruidentuin. Ik voegde verse oregano, rozemarijn en basilicum toe, en roerde aan het einde ook twee eieren door het courgette-mengsel, om het geheel wat extra te binden.

Als de ovenschotel dampend uit de oven komt, ruikt je hele huis al naar de kruiden. De smaak is even aromatisch als gebalanceerd: stukjes zoete courgette in een pittig-smeuïge kaassaus met frisse kruiden. Meer heb ik niet nodig op deze meatless Monday!

Wat heb je nodig?

olijfolie
1 ui en 1 sjalot, in fijne ringen gesneden
2 courgettes, in fijne plakjes
180 g rijst
300 ml groentenbouillon
200 ml room
75 g geraspte pecorino
gemengde tuinkruiden, gehakt (bijv. oregano, basilicum, rozemarijn, tijm, …)
2 eieren, losgeroerd
peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Verwarm een scheutje olijfolie in een hapjespan.
Fruit er de sjalot en ui in aan, op zeer laag vuur, tot ze zacht zijn. Dit duurt ongeveer 20 minuten.

Verwarm de oven voor op 190 °C.

Voeg de courgette en rijst toe aan het ui-sjalotmengsel, zet het vuur hoog en bak even tot de rijst doorzichtig is.

Giet er de bouillon bij, en laat 6 minuten koken tot het vocht bijna helemaal is opgenomen door de rijst.

Neem van het vuur en roer er de room, pecorino, kruiden en eieren door.
Proef en kruid stevig met peper en zout.

Vet een ovenschaal licht in met een beetje olijfolie en stort er het rijstmengsel in.
Schuif 40 à 45 minuten in de oven.

Andere vegetarische opties met courgette in de hoofdrol? Probeer deze courgettetaart met ei en feta eens!

Feesthapje: gevulde champignons met kruidenkaas

Klein maar fijn… de perfecte omschrijving voor dit feesthapje. Veel moet je er niet voor in huis halen, duur is het niet, je hebt geen speciale culinaire talenten nodig om het te maken (letterlijk kinderspel ;-)), edoch… smaakt het perfect bij een glaasje champagne. Ik heb al heel wat hapjes gemaakt, al heel wat receptjes uitgeprobeerd, maar niets is zo complementair met een coupe bubbels als dit. Proberen dus!

Dit is voldoende voor ongeveer 20 hapjes.

Wat heb je nodig?

250 g champignons (middelgrote)
100 g kruidenkaas (type philadelphia)
4 sneetjes smeltkaas met cheddar (type ziz of la vache qui rit)

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 180°C.
Maak de champignons schoon.
Verwijder de steeltjes.

Vul elke champignon met een koffielepel kruidenkaas.

Leg er een stukje smeltkaas op.

Zet de champignons een kwartiertje in de oven tot de kaas gesmolten is.
Serveer als lepelhapje bij een glaasje bubbels.

Gevulde portobello’s met taleggio

Joepie, ik heb onder de kerstboom weer heel wat culinaire cadeautjes mogen vinden. Daarbij onder andere twee kookboeken van Yotam Ottolenghi, de nieuwe hype in kookboekenland. De kerstvakantie is dan ook de ideale periode om eens wat receptjes uit te proberen, zoals vandaag, de gevulde portobello’s met taleggio uit Plenty.

De heerlijke tallegio heb ik in ’t Kaashuys op de Zwijnaardsesteenweg gehaald, wat mij betreft hét Gentse kaaswalhalla. Ik ben ook al in het Mekka van de Kaas geweest, en bij Schollaert op de Rooigemlan, maar alleen al door het aanstekelijke enthousiasme en de vakkundigheid van de gastvrouw, steekt ’t Kaashuys er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit. Onlangs heb ik er nog een hoop kaas gehaald voor een kaasbuffet voor 16 personen, en iedereen was in de wolken met de mooi geaffineerde kazen in alle geuren (letterlijk) en kleuren. Dus als ’t Kaashuys nog een blinde vlek op je culinaire kaart is: zeker eens uitproberen!

Terug naar Yotam. Dit receptje is vrij eenvoudig, maar behoeft wel een beetje tijd om alle ingrediënten de kans te geven hun smaak ten volle te ontwikkelen. Wij aten er een eenvoudige witlofsalade, met een dressing van olijfolie en rode wijnazijn, en graantjes (type Ebly) bij. Je zou dit in miniatuurversie (gebruik gewone champignons) ook perfect als hapje voor een zomers dinertje kunnen serveren.

Kan je geen taleggio vinden, gebruik dan een andere smeuïge, goed doorsmakende kaas.

Terwijl ik dit alles in de keuken stond te bereiden, hadden mijn twee meisjes elk een doos Rummikub uit de kast gehaald (één met letters en één met cijfers), waardoor ik nu nog wel even zoet ben met het sorteren van blokjes. The life of a parent…

Dit recept is genoeg voor een voorgerecht voor vier of een hoofdgerecht voor twee.

Wat heb je nodig?

4 portobello’s, zonder steeltjes
olijfolie
1 kleine ui of 1 grote sjalot, fijn gesneden
1 stengel bleekselder, in kleine blokjes gesneden
100 g zongedroogde tomaatjes, fijn gesneden
2 teentjes look, geperst
50 g geraspte parmezaan
1 eetlepel gehakte dragon (d.i. de blaadjes van drie grote stengels)
2 eetlepels gehakte basilicum (d.i. de blaadjes van een vijftal stengels)
100 g taleggio, in plakjes

Hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 180 °C.

Leg de portobello’s in een met bakpapier beklede ovenschaal, en besprenkel ze met een beetje olijfolie.
Kruid met peper en zout.
Zet een kwartiertje in de oven tot de paddenstoelen zacht zijn.

Verhit de olijfolie in een (kleine) kom.
Stoof er de ui en bleekselder in aan, op een zacht vuur, tot deze zacht zijn maar niet bruin. Dit duurt ongeveer 10 minuten.
Voeg er de look en zongedroogde tomaten aan toe en stoof enkele minuten mee.

Neem van het vuur en laat afkoelen.

Doe de parmezaan, dragon en basilicum bij het tomatenmengsel en vul er de hoedjes van de portobello’s mee.

Leg op elke paddenstoel een sneetje taleggio.

Zet een 10-tal minuutjes in de oven tot de kaas gesmolten is.

Feesthapje: Vijgengehakt met pecorino

Eenvoud siert. Dat geldt voor je feestjurk, maar evenzeer voor je feestmenu. De simpelste dingen vallen dikwijls het meest in de smaak. En dat is met dit bescheiden hapje van gedroogde vijgen, hazelnoot en pecorino niet anders. De bereiding is snel en makkelijk, het resultaat lekker ongecompliceerd. Ideaal om de overdaad die momenteel de winkelstraten siert, te breken. Of hoe je met een eenvoudig recept toch iets elegants op tafel kan zetten.

Het recept is gebaseerd op een bereiding uit “Amuses op een lepel” uit de reeks “De creatieve keuken” en is voldoende voor 40 lepelhapjes.

Wat heb je nodig?

250 g gedroogde vijgen
2 eetlepels ahornsiroop, abrikozenconfituur of sinaasappelmarmelade
1 koffielepel gemalen komijn
2 koffielepels cognac
40 g geroosterde hazelnoten (zonder velletje)
een stuk pecorinokaas van 60 g (of eventueel parmezaan)

Hoe ga je tewerk?