Tien leuke tips om van je kinderen echte smulpapen te maken

Ik kan mijzelf alleen maar omschrijven als een “eetfan”. Waar een ander alle titels van dEUS-albums van buiten kent, kan ik alle ingrediënten van groene curry aframmelen, dweep ik met de nieuwe kleurtjes van Le Creuset en is mijn dag goed als ik een pak Sardijnse fregola vind. Dat wil ik natuurlijk delen met mijn kroost, en dus probeer ik ervoor te zorgen dat ze even graag eten als ik. Met deze leuke tips maak je van je kinderen echte smulpapen!

1. Boodschappen zijn fun. Ik geef het toe, shoppen met twee losgeslagen kleuters kan een uitdaging zijn. Maar als je hen erbij betrekt, staat iedereen te glimlachen aan de kassa. Loop je door de fruitafdeling, laat ze dan een wedstrijdje “wie selecteert de mooiste peer” houden. Organiseer een zoektocht in het pastarek (“Wie vindt de strikjes?”) en laat hen – bij wijze van beloning – iets lekkers nemen tussen de (verantwoorde) yoghurtjes.
2. Laat ze kiezen. Als je het slim aanpakt, eten ze nog altijd wat jij wilt. Laat hen uit twee goeie alternatieven kiezen – “eten we vandaag zalm of kip?” en “wil je daarbij liefst broccoli of boontjes?” – en voor je het weet zitten ze vrolijk te smakken. Doordat ze het gevoel krijgen dat zij de touwtjes in handen hebben, zullen ze gemakkelijker hun bordje leegeten.
3. Samen aan de kook. Als je wat meer tijd hebt, laat je kinderen dan eens meehelpen. De onze doen niets liever dan uien uit de kast nemen, de buitenste blaadjes eraf halen, roeren in het cakebeslag, mayonaise onder de sla mengen, patatjes wassen etc.
4. Proeven, proeven en nog eens proeven. Laat je kinderen altijd proeven als ze daarom vragen. Waarschuw hen wel bij uitgesproken smaken (mosterd, pikante saus, rauwe ui), maar weiger het hen niet. Ze moeten voor zichzelf kunnen beslissen wat lekker is en wat niet, en dat lukt niet als ze niet zelf mogen proberen.
5. Gooi je vooroordelen overboord. Sojasaus niet voor kinderen? Onze oudste zat er op haar derde verjaardag al lustig sushi-rolletjes in te doppen. Denk niet te gauw “dat zullen ze wel niet lusten”, maar biedt hen alles onbevangen aan. Je zal verstelt staan van wat ze wél eten.
6. Less is more. Dit heb ik eigenlijk zelf nog maar net ontdekt: onze meisjes eten meer als er (initieel) niet te veel op hun bord ligt. Ik schep bewust weinig op, en dit lijkt hen veel meer aan te trekken dan een hoop puree met daarbovenop nog eens een berg groenten en en een grote braadworst. Ze beginnen enthousiaster, en vragen meestal nog een tweede, en soms zelfs een derde en een vierde keer, bij.
7. Twinnen is winnen. Lusten jouw kinderen niet graag venkel, maar wel graag tomaat? Combineer de twee in één gerecht. Prijs hen de hemel in bij elk hapje venkel dat ze nemen. Op die manier worden ze gewoon aan de smaak, en voor je het weet willen ze niets anders meer.
8. Geen twee dagen dezelfde. Wij eten thuis zéér gevarieerd: pasta, boerenkost, verfijnde visgerechten of een Noord-Afrikaanse tajine, het staat allemaal regelmatig op ons menu. Ik weet wel dat ik geen “doorsnee” kok ben, maar ook als je geen keukenprinses bent, kan je voor voldoende variatie zorgen. Neem een nieuwe groentesoort mee uit de supermarkt en maak er iets lekkers mee. Kies eens meer voor vis of veggie. Probeer Pascale Naessens en de dag erna Jamie. Verandering van spijs doet eten, nietwaar!
9. Volharden in de boosheid. Ook als het klein grut al tien keer heeft laten blijken dat vis een “no-go” is, bied ik het een elfde keer aan. Het is mij op die manier toch al enkele keren gelukt hen te “bekeren”.
10. Relax mama! Misschien de belangrijkste tip van al: zie het avondmaal niet als een strijd. De laatste tijd vliegen de “gezondheidsidealen” – gaande van chiazaad over boerenkoolsmoothies tot speltbrood – ons rond de oren. Laat je niet overdonderen en neem al die “adviezen” met een korreltje zout. Wat mij betreft is variatie en vers – zonder pakjes en zakjes – het beste devies. En genieten! Want dat is uiteindelijk toch de essentie van eten: samen rond de tafel zitten, lachen en gieren en honderduit vertellen over grootse toekomstplannen en kleine gelukjes.

Weinig inspiratie? Onze meisjes zijn grote fans van deze gerechtjes:

• Easy peasy pasta
• Risottoballetjes met geroosterde tomaat
• Parelcouscous met courgette en tomaat
• Supersnelle pizza’s voor zorgeloze vrijdagen
• Pastinaakfrietjes

Heb jij zelf nog leuke tips om van je kroost echte smulpapen te maken?

Ik schreef deze blog voor Leuke Wereld.

Eén keer shoppen, twee keer eten: Risottoballetjes met geroosterde tomaten

Ik start vandaag met een nieuwe reeks op de blog: één keer shoppen, twee keer eten. Op deze manier wil ik je inspiratie geven om met dezelfde ingrediënten twee keer een andere maaltijd op tafel te zetten. Hoe verwerk je restjes, hoe zorg je ervoor dat je geen twee keer “from scratch”‘ moet beginnen, hoe kan je tijd winnen op zowel de boodschappen als het koken zelf.

Het eerste recept in de reeks bouwt voor op een restje risotto. Dat kan een overgebleven bord van deze Felix risotto zijn, maar ook bijvoorbeeld van de fregola-risotto met pompoen. Zelf gebruikte ik een restje preirisotto met kastanjes, en ook dat werkte prima.

Voor de vulling kan je alle kanten op: ik neem hier nu mini-mozzarella, maar wat kruidenkaas, een blokje feta of zelfs een lepeltje pesto is ook super lekker.

Hou er rekening mee dat deze balletjes het gemakkelijkst te maken zijn met een risotto waarin kaas verwerkt zit. Reden is dat de rijstkorreltjes dan beter aan elkaar kleven, en de balletjes daardoor gemakkelijker te vormen zijn.

Dit gerecht staat in 20 minuten op tafel, en er komt bitter weinig “koken” aan te pas. Je schuift een schaal in de oven, rolt wat balletjes, bakt ze in de pan… en klaar ben je! Komt als geroepen op “one of those days” wanneer je snakt naar puur troosteten.

Wat heb je nodig? 

1 bord risotto
150 g mini-mozzarella-bolletjes (uitgelekt gewicht)
50 g panko
olijfolie

Voor de saus

250 g kerstomaten
1 rode ui, fijngesneden
lookolie
zout en (zwarte) peper
1 kl kristalsuiker
basilicum, fijngesneden

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 180 °C.

Meng in een ovenschaal de kerstomaten met de ui, een scheutje lookolie, peper, zout en suiker.
Schuif 20 minuten in de oven.

Maak intussen de risottoballetjes.
Neem een eetlepel risotto in je hand.
Duw plat tot een schijfje.
Leg er een bolletje mozzarella op.
Sluit de rijst rond de mozzarella.
Rol de balletjes in de panko.
Ga zo verder tot alle rijst opgebruikt is.

Verhit een scheutje olijfolie in een pan.
Bak er de risottoballetjes in aan tot ze mooi goudbruin zijn.
Laat uitlekken op een velletje keukenpapier.

Neem de ovenschaal uit de oven.
Roer er de basilicum door.

Serveer de risottoballetjes met de geroosterde tomaten.

Mini-maxi woensdag: Pizza met tomaat, olijven en rucola

Knapperige bodem, frisse tomaten, hartige olijven, bittere blaadjes en smeuïge kaas: dat is de samenvatting van dit bordje lekkers. De ideale combinatie van zout en fris, zacht en krokant, kortom: dé pizza der pizza’s!

Ik heb al heel wat pizzadeeg gemaakt, maar nooit was het resultaat zo goed gelukt als deze keer. Ik heb het deeg gekneed in mijn Kitchenaid keukenmachine, en dat maar liefst 10 minuten lang. Zorg wel dat je erbij blijft, want de machine moet serieus werken, en de mijne schoof steeds meer naar het randje van het aanrecht. Het resultaat is een elastisch deeg dat mooi gelijkmatig rijst, zelfs in de koelkast.

Het geheim van de krokante korst zit hem in het voorverwarmen van de oven. Doe dat mét de bakplaten erin, en beleg je pizza op een bakpapier. Schuif die dan zo rechtstreeks op de hete bakplaat. Na een klein kwartiertje heb je een krokante pizza zoals in de beste pizzeria van Italië.

Valt het op dat ik een beetje lyrisch ben?

Bron: Jamie’s Italië en The Naked Chef is terug

Wat heb je nodig? 

Voor het deeg

500 g wittebroodmeel
2 kl fijn zeezout
1 zakje van 7 g gedroogde gist
2 kl suiker
3,75 dl lauw water

Voor de topping

4 tomaten
zout en zwarte peper
olijfolie
rode wijnazijn
1 handvol ontpitte zwarte (kalamata) olijven
2 bollen mozzarella
100 g rucola
parmezaanse kaas, geschaafd

Hoe ga je tewerk? 

Doe de bloem in de kom van de keukenmachine.
Maak er een kuiltje in.
Strooi het zout op de zijkanten.
Meng het water met gist en suiker, en giet het mengsel in het kuiltje.
Laat de keukenmachine op lage snelheid de ingrediënten mengen tot een homogeen geheel.
Zet de snelheid hoger en laat een tiental minuten kneden.

Bestuif het deeg met bloem, dek af en laat 15 minuten rusten op kamertemperatuur.

Verdeel het deeg in vier à vijf bolletjes, verpak in vershoudfolie en laat rusten tot gebruik. (als je het deeg bijvoorbeeld ’s ochtends maakt om ’s avonds te gebruiken, kan je de deegpakketjes in de koelkast bewaren)

Verwarm de oven voor op 250 °C met de bakplaten erin.

Maak nu de topping.
Snijd de tomaten in fijne blokjes.
Doe ze in een kom, kruid met peper en zout en meng er een scheutje olijfolie en rode wijnazijn door.
Voeg er de olijven aan toe en roer door.

Neem een deegbolletje uit de plasticfolie.
Rol uit tot de gewenste grootte, ongeveer 5 mm dik.
Leg de bodem op een bakpapier.
Beleg met het tomatenmengsel.
Scheur er wat stukjes mozzarella over.
Herhaal met de andere deegbolletjes.

Schuif de pizza’s met het bakpapier op de bakplaten.
Bak ze in 7 à 10 minuten goudbruin en krokant.
Neem uit de oven.
Verdeel er de rucola over en schaaf er wat parmezaanse kaas op.

Serveer.

Donderdag veggiedag: Pastinaakfrietjes met yoghurtsaus #dagenzondervlees #foodblogswap

Ik heb mij op het allerlaatste moment laten overhalen om mee te doen aan Dagen zonder Vlees. Veertig dagen de vlees- en visconsumptie beperken… Geen lachtertje, want wij zijn absoluut geen vegetariërs en kunnen een goed stukje biefstuk op tijd en stond wel appreciëren. Waarom dan wel meedoen?

1. Als je al eens een documentaire over de voedselproductie gezien, of een artikel over hetzelfde onderwerp gelezen hebt, kán je niet anders dan vragen stellen bij die braadworsten aan € 1 in promotie. Onrealistisch, en absoluut níet wat ik op mijn bord wil hebben. Minderen is dan ook de boodschap.
2. Het vlees dat ik koop is grotendeels biologisch, of komt van een slager waarin ik vertrouwen heb. En ja: daar hangt een prijskaartje aan vast. En net dát is de tweede reden om mee te doen: liever één keer een lekker, verantwoord stukje vlees op mijn bord, dan drie keer rommel uit de massaproductie.
3. Ook de viskwekerij is er erg aan toe, zo blijkt. Ik kies dan liever voor een kleiner stukje duurzaam geviste zeebaars. En tijdens #dvz nog eens extra minder dan anders: om aan te tonen dat de consument niet zomaar alles slikt dat hem voorgeschoteld wordt (letterlijk én figuurlijk…)
4. Onze aarde is er slecht aan toe. Je hoeft geen wetenschapper te zijn om dat te beseffen. Eén dag zonder vlees of vis bespaart 11 m² ecologische voetafdruk: dat is 10 baden water of evenveel broeikasgassen als 15 km autorijden.
5. Eens wat minder uitbundig leven, is alleen maar goed voor de gezondheid. En wees nu eerlijk: dat is toch voor íedereen een valabel argument?

En dus vind je hier tot pasen enkel nog veggie receptjes. Wil je alvast aan de slag, kan je in de receptenindex heel wat inspiratie opdoen. Wat dacht je bijvoorbeeld van een heerlijke venkelpasta op maandag, geroosterde wintergroenten op dinsdag, basilicumrisotto op woensdag, spanakopita voor donderdag en haloumi-pitabroodjes als gemakkelijk maal op vrijdag? Zeg nu zelf: het voelt niet als dagen ZONDER, eerder als weken MET!

Zelf ben ik niet van plan om alle vlees en vis van ons menu te schrappen, eerder om er bedachtzamer mee om te springen. In plaats van 2 keer veggie per week, denk ik nu 40 dagen eerder in termen van 2 keer níet veggie. Hoe ik het er vanaf breng, kan je op de site van Dagen zonder Vlees volgen.

En voor een extra goeie start, maakte ik gisteren deze heerlijke groentenfrietjes met yoghurtsaus. Ik deed inspiratie op bij Share love not secrets, de foodblog van Marleen uit Amsterdam, en dat in het kader van de Foodblogswap van februari. Marleen maakte ze met zoete aardappel, ik koos voor pastinaak. Een echte familiefavoriet!

Wat heb je nodig? 

6 grote pastinaken
lookolie
1 kl chilipoeder
1 el komijnzaad
zout
fleur de sel
peterselie

Voor de saus
100 g Griekse yoghurt
1 el tahin
1 teentje look, geperst
sap en rasp van 1/2 citroen
peper en zout

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 200 °C en bedek twee bakplaten met bakpapier.

Schil de pastinaken.
Snijd ze in frietjes.
Leg ze op de bakplaten (mooi naast elkaar) en besprenkel met een beetje lookolie.
Kruid met chili, komijn en zout.
Schuif 20 minuutjes in de oven tot de frieten mooi goudbruin zijn. Keer halverwege om.

Maak intussen de saus.
Meng hiervoor de Griekse yoghurt met de andere ingrediënten.
Kruid naar smaak met peper en zout. 

Serveer de frietjes met wat peterselie en fleur de sel.
Geef er het yoghurtsausje bij.

Zondige zondag: Margrietjes

Volgende week is het Valentijn. Ik ben niet echt aan opgelegde dagen om je liefde te tonen, maar niets belet je om je lief nu al eens extra in de bloemetjes te zetten! En die bloemetjes hoef je niet te letterlijk te nemen, want wat zegt beter: “Ik zie je graag” dan een portie zelfgebakken koekjes?

Deze margrietjes zijn echte succesnummers: niet moeilijk om te maken en superlekker door de brosse textuur en het subtiele vanille-aroma. Als je dat wenst, kan je het deeg ook met andere smaakmakers afwerken, zoals een beetje sinaasappelzest, fijngemalen thee of wat kaneel. Het soort confituur en de kleur chocolade kan je ook naar hartelust – en de voorkeur van de gelukkige – variëren.

Enkele tips voor dit recept:

• Neem de boter de avond voordien al uit de koelkast. Zo is hij volledig op kamertemperatuur en kan je hem goed romig kloppen.
• Als je vergeten bent om de boter tijdig uit de koelkast te nemen, kan je hem zacht maken door in de microgolf op ontdooistand te zetten. Hou dit wel goed in de gaten, want de boter mag zeker niet smelten.
• Om de spuitzak te vullen, gebruik ik een deegschraper (het blauwe ding op de foto): die is veel minder flexibel dan een pannenlikker en leent zich dus beter tot scheppen van stevig beslag.
• Eens de spuitzak gevuld is, duw ik het deeg naar beneden met een grotere deegschraper (een “corne” maar dan zonder ronding, een soort paletmes uit de bouw dus): dit zorgt voor een mooi propere spuitzak en vermijdt dat er bovenaan deeg blijft plakken.
• Het beslag is vrij stevig om te spuiten. Je hebt dus wel wat armkracht nodig. Om de koekjes toch goed te kunnen spuiten,
  • mag je de spuitzak niet te vol vullen: de helft van het beslag is ruim voldoende.
  • kan je de gevulde spuitzak net voor je hem gaat gebruiken nog 5 seconden in de microgolf steken. Dit is zéker tegen alle regels van de patisserie, maar het werkt. Ook hier geldt: beter te kort dan te lang, anders loopt alles eruit en kan je geen mooie bloemetjes spuiten!
• Voor de bakspecialisten onder jullie: ik heb een gekarteld spuitmondje nr. 8 gebruikt.
• Je kan kleine dotjes beslag spuiten in de vier hoeken van je bakplaat, en daarop het bakpapier “plakken”. Zo voorkom je dat dit steeds verschuift als je de koekjes spuit.
• Doop het uiteinde van de houten lepel, waarmee je de “putjes” in het deeg maakt, even in koud water: zou voorkom je dat het deeg eraan blijft kleven.

Aan de bak, dus maar!

Bron: Cursus “Nagerechten” van CVO Leerdorp Gent

Wat heb je nodig? 

200 g zachte boter (op kamertemperatuur)
100 g bloemsuiker
250 g bloem
1 ei
5 g zout
5 g vanillepoeder (fijngemalen stokjes)
25 g frambozenconfituur zonder brokjes
25 g pure chocolade

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 190 °C.

Meng in een keukenrobot de boter met het zout, de vanille en de suiker.
Klop het ei los en voeg toe.
Meng er ook de bloem door.
Vul een spuitzak met een gekarteld spuitmondje met het deeg.

Bekleed een bakplaat met bakpapier.
Spuit er sterretjes deeg op.
Maak putjes in het deeg door er lichtjes in te duwen met de achterkant van een houten lepel (of laat je assisteren door een vrolijk verkleed meisje). 

Vul de putjes met chocolade…

of confituur. 

Bak 10 à 12 minuten in de oven.

Serveer bij een kopje koffie. 

Lichtmis: Gistpannenkoeken

Vandaag is het Lichtmis! En ja hoor, “er is geen vrouwke zo arm, of ze maakt haar panneke warm”. Zo ook ten huize Lieziepeasy! Deze traditie kreeg ik van thuisuit mee, want op 2 februari stonden daar steevast pannenkoeken op tafel. Ik herinner mij zelfs nog heel goed hoe mijn zus en ik aan de vooravond van Lichtmis 1989 aan de eettafel in de woonkamer zaten, te staren naar het testbeeld op het kanaal waar enkele minuten later VTM zou beginnen uitzenden, terwijl onze mama in de keuken pannenkoeken stond te bakken om de dag erna mee te nemen naar school (ze gaf toen les in het eerste leerjaar). Uiteraard kregen wij enkele voorproefjes!

Al enkele maanden praat mijn mama nu over gistpannenkoeken, die ze ooit eens bij een tante geproefd heeft en die ze toch ook zelf eens zou willen maken. En dus ging ik op zoek naar een geschikt receptje, en dat vond ik in mijn bakbijbel: “Het bakboek” van PIVA. De smaak is heel anders dan die van “gewone” pannenkoeken. Je kan het eerder vergelijken met een platte wafel. Wij eten ze nu zoet, maar ik denk dat ze zich ook uitstekend lenen tot een hartige variant, bijvoorbeeld gevuld met kaassaus of een mengsel van ricotta en spinazie.

Ik maak pannenkoekenbeslag het liefst in de blender, omdat dat gemakkelijk en weinig afwas is, maar op de ouderwetse manier, met de garde, kan natuurlijk ook.

Bron: Bakboek van PIVA

Wat heb je nodig? 

660 ml melk
15 g verse gist
1 ei
1 eidooier
20 g suiker
5 g zout
300 g bloem
60 g gesmolten boter
arachide-olie om te bakken

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de melk tot ongeveer 40°C. (lauw)
Los er de gist in op.Meng er het ei, de eidooier, de suiker en het zout door.

Doe de bloem in de blender en zet deze aan.
Giet er geleidelijk aan het melkmengsel bij.
Mix glad.
Voeg er tot slot de gesmolten boter aan toe.Giet over in een voldoende grote kom en dek ze af met een vochtige handdoek.
Laat een uurtje rijzen op een warme en tochtvrije plaats (bijv. naast de verwarming). Er moeten luchtbelletjes zichtbaar zijn.

Verhit een pan met anti-aanbaklaag op middelhoog vuur.
Kwast in met een beetje arachide-olie.
Giet er een pollepel beslag in.Laat bakken tot de bovenkant droog is en de randjes bruin.
Draai de pannenkoek om en laat ook de andere kant bakken.
Herhaal tot al het beslag is opgebruikt (dit is voldoende voor een 20-tal pannenkoeken).

Serveer met suiker, stroop, honing, ahornsiroop en/of een beetje fris fruit.

Zondige zondag: Mini-cakejes met amandel en framboos

Ze kan al springen en huppelen. Al fietsen op twee wielen en lopen als een haas. Ze kan haar naam schrijven, ze weet hoeveel 2+2 is. Ze spelt haar peuterzus de les, en als we niet opletten doet ze met ons net hetzelfde. Ze draagt een zelfgemaakte ketting en een prinsessenring van de kermis. En ’s avonds als ze in haar bedje ligt, komen haar tenen tot aan het uiteinde.

Vijf jaar… Het lijkt niet zo lang, maar het verschil tussen dat hulpeloos babytje in haar veel te grote wieg en de vrolijke, slimme meid die nu zélf haar beslissingen maakt en het evengoed kan uitleggen als een dame van vijf keer zo oud, is immens. Ik kan het bijna niet geloven dat ze zo geworden is, en dat wij daar voor iets tussen zitten. Ze is een schat. En dus verdient ze al het lekkers van de wereld op haar verjaardag.

Ik bak altijd iets om op haar feest mee te nemen naar school, maar de voorbije jaren beperkte ik mij tot eenvoudige cupcakes die ze dan zelf kon versieren. Met de jaren worden de smaakpapillen van die kleintjes echter  ook wat veeleisender, en dus mocht het dit jaar wel wat meer zijn. Deze cakejes met amandel en frambozen komen uit het prachtige boek “Wat Katie eet”, genoemd naar de gelijknamige blog. Ik maakte er eerder al appelmuffins uit, en die waren héérlijk, dus ik had een goed oog in dit probeersel.

Het deeg is helemaal anders dan dat van klassieke cakejes: je gebruikt eiwitten (wel 10 zelfs!), bloemsuiker en meer dan één pakje boter. Je krijgt een heel vloeibaar deeg, bijna zoals drinkyoghurt. Ik had er niet helemaal vertrouwen in toen ik het bakblik in de oven schoof, maar een klein half uurtje later bleek die vrees onterecht: de cakejes zijn su-per-lek-ker: krokant vanbuiten, heerlijk zacht en bijna smeuïg vanbinnen, met een subtiele notensmaak en hier en daar de intense frisheid van een framboos.

Doordat het deeg zo lopend is, moet je wel stevige vormpjes gebruiken (eventueel siliconen, als je dat hebt). Zet ze ook zeker in een cupcake-bakblik, want anders komt het niet goed. Maar voor de rest hoef je je niet veel zorgen te maken: gewoon alles rustig door elkaar roeren en that’s it! Katie vroeg wel om suiker en bloem te zeven, maar als er nu iets is waaraan ik – wegens overdreven ongeduld – een hekel heb… Je merkt trouwens niets van mijn luiheid in het eindresultaat, dus ik heb dat “advies” in mijn bewerking hieronder weggelaten. Katie spreekt ook over verse frambozen, maar ik heb de diepgevroren variant gebruikt, en – tenzij je een tuin hebt met een overvloed aan frambozen – zou ik je ook niets anders aanraden.

Wat heb je nodig? 

10 eiwitten
300 g boter, gesmolten
175 g gemalen amandelen
370 g bloemsuiker
100 g bloem
250 g diepvriesframbozen

Hoe ga je tewerk? 

Verwarm de oven voor op 180 °C.

Roer de eiwitten los. Het is niet nodig ze stijf te kloppen, gewoon een beetje losroeren is voldoende.
Doe er de boter, de gemalen amandelen, bloemsuiker en ten slotte ook de bloem bij en roer door elkaar tot net gemengd. Verdeel over 25 cupcakevormpjes in een bakblik. Leg op elk cakeje een drietal frambozen.
Schuif in de oven en bak 25 à 30 minuten.

Laat afkoelen op een rooster.
Bestuif met een beetje extra bloemsuiker en serveer.

Sint-ful Sunday: Cijferkoekjes

Tot slot van deze reeks gaan we aan de slag met een eenvoudig zanddeeg en maken we cijferkoekjes. Eigenlijk was het de bedoeling om ook letterkoekjes te maken, maar mijn letteruitstekers zijn een beetje smal en klein, waardoor de koekjes te snel verkleurden. We hebben het dus op cijfertjes gehouden!

Dit is een erg eenvoudig deeg dat je voor veel toepassingen kan gebruiken. Het leent zich uitstekend tot “uitsteek-koekjes” omdat het goed vorm houdt tijdens het bakken. Ik heb het hier erg basic gehouden, maar je kan natuurlijk volop experimenteren met smaken: neem eens de helft amandelmeel en de helft gewone bloem, voeg wat citruszest toe, roer er bakvaste chocoladeparels door, kruid met kardemom of kaneel, … De mogelijkheden zijn eindeloos.

Glazuren is niet echt nodig, maar wel leuk voor de kindjes. Zelf eet ik de koekjes liever natuur, maar zij natuurlijk niet! Als je glazuur gebruikt, zorg er dan voor dat dit zeker niet te vloeibaar is. Beter wat te dik dan te dun, want anders wordt het heel moeilijk om “proper” te werken.

Uitsteken kan ook een peuter van 2, maar voor het glazuren heb ik het toch beperkt tot mijn kleuter van 5, om te vermijden dat de keuken onherkenbaar werd.

Ik heb dit deeg in twee verdeeld, en de helft ingevroren, maar als je in een ijverige bui bent, kan je uiteraard alles in één keer gebruiken. Ik ben er zeker van dat de koekjesdoos sowieso snel leeg zal zijn…

Bron: Hoe word ik een goddelijke huisvrouw? van Nigella Lawson

Wat heb je nodig? 

175 g zachte boter
200 g kristalsuiker
2 eieren
1 kl vanille-extract
400 g bloem
1 kl bakpoeder
1 kl zout
300 g bloemsuiker
voedingskleurstof
water

Hoe ga je tewerk? 

Roer de boter en suiker romig in de keukenmachine.
Klop er de eieren en vanille door.
Meng in een andere kom de bloem met het bakpoeder en het zout.
Voeg dit bij het boter-ei mengsel.
Roer tot je een egaal deeg krijgt.  Rol het deeg in plasticfolie.
Laat minstens een uur rusten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 180 °C.

Rol het deeg uit tot een lap van een halve centimeter dik.
Steek er vormpjes uit.
Leg ze op een met bakpapier beklede bakplaat.
Bak 8 minuten in de oven tot de randjes goudbruin kleuren.
Laat afkoelen op een rooster.

Voor het glazuur verdeel je de bloemsuiker over evenveel kommetjes als je kleuren wilt.
Meng er een klein beetje net gekookt water onder.
Roer tot een glad en stevig (niet te lopend) glazuur.
Meng met de voedingskleurstof.  Glazuur de koekjes en laat opstijven.

Serveer aan de brave kindjes.

 

Sint-ful Sunday: Marshmallow pietjes

Met de hele commotie rond zwarte piet, zou je haast vergeten dat het Sinterklaasfeest gewoon leuk hoort te zijn. Een no-brainer, eenvoudig kindergeluk. Feesten omdat ze geloven in een heilige die niet bestaat, met een helper die zwart is van roet (ja, echt!), en op de daken loopt met een imaginair paard dat “slecht-weer-vandaag” heet. Leuk toch?

Over de discussie zal ik zwijgen, maar dit jaar ga ik toch nog voor het beeld van een zwarte piet, met deze grappige marshmallow pietjes. Je kan dit bezwaarlijk een recept noemen: het is eigenlijk vooral knutselwerk. Behalve de voor de hand liggende toebehoren (mellow cakes en nic-nacjes met suiker) haalde ik ook suikeren oogjes, gekleurde marsepein en kleine papieren kantjes bij Pipoos (ook verkrijgbaar bij Aveve en Ava bijvoorbeeld) en gekleurde pluimen bij Hema. Als je geen oogjes kunt vinden, kan je deze ook maken uit marsepein (met ev. een hagelslagje als pupil). Deel van de marsepein heb ik ook zelf gekleurd met voedingskleurstof, omdat ik geen kant-en-klare rode en roze bij de hand had.

Dit is echt een leuk knutselprojectje om samen met de kinderen te doen: ze kunnen lekker kliederen en proeven, en het resultaat is altijd mooi. Alleen het bevestigen van de oogjes vonden onze twee mini’s wat moeilijk, daarbij kan de mama best een handje toesteken!

Wat heb je nodig? 

mellow cakes
nic-nacjes met suiker
marsepein in verschillende kleuren
suikeren oogjes
gekleurde pluimen
papieren kantjes

Hoe ga je tewerk? 

Zet een mellow cake op een papieren kantje.
Steek er bovenaan een pluimpje in. Zet er een nic-nacje naast.
Boetseer een neusje en een mond. Druk deze zachtjes op de mellow cakes.
Zet je vinger eventjes op de mellow cake, op de plaats waar de oogjes moeten komen, tot je voelt dat de chocolade een beetje zachter wordt.
Druk er zachtjes de oogjes op, zonder dat de chocolade breekt.
Klaar is kees! Of is het Piet? 

Sint-ful Sunday: Speculoos

Gisteren kwam Sinterklaas aan in ons land. Hoog tijd om dat te vieren met huisgemaakte speculoos!

Nederlanders spreken steevast over speculaas, terwijl in België de term “speculoos” steeds populairder wordt. Zeker sinds de “uitvinding” van de pasta, spreekt bijna iedereen over “oo” in plaats van “aa”. Oorspronkelijk stond speculaas voor koekjes mét kruiden, zoals gember, kaneel, kruidnagel en nootmuskaat; terwijl speculoos net duidde op koekjes zónder kruiden (“kruidenloos”). Pe-tee-too, pe-taa-to, het is wat het is, en het is vooral lekker.

Ik was al een tijdje op jacht naar een leuke speculoosvorm, maar die dingen kunnen behoorlijk variëren in prijs. In het bakkershuis vond ik een hele mooie, maar aan € 40 per stuk liet ik die maar mooi staan. Ik nam uiteindelijk een uitsteker van de Sint mee, en vond een betaalbare piet-plank bij Dille & Kamille.

Om de houten speculoosvorm zonder frustratie van uit-te-peuteren in-stukken-gescheurd deeg te kunnen gebruiken, dep je hem voor gebruik eens goed in met een stukje van het deeg. Dan bestuif je hem licht met bloem. De overtollige bloem klop je eruit. Als je de vorm goed “ingedopt” hebt, zal je zien dat de bloem er een beetje aan blijft kleven. En dan weet je dat je goed bezig bent. Je kan het deeg dan vrij gemakkelijk uit de vorm halen.

Maak je geen zorgen als de eerste piet een beetje mislukt: dat is volkomen normaal. De vorm is daarna al wat vettiger, de bloem zal er beter blijven aanplakken, en het deeg zal er vlot uitkomen!

Tot slot nog een laatste tip: verhoog de temperatuur van de oven niet. Beter langer bakken op lage temperatuur dan kort op hoge. Zo worden je speculoosjes immers lekker krokant.

Wat heb je nodig? 

150 g roomboter op kamertemperatuur
125 g lichtbruine suiker
125 g donkerbruine suiker
2 g kaneel
2 g zout
3 g speculaaskruiden
40 ml water
4 g bicarbonaat
400 g bloem

Bron: Bakboek van PIVA

Hoe ga je tewerk? 

Doe boter, kaneel, zout en speculaaskruiden in de kom van je keukenmachine en kneed tot een homogeen mengsel met de vlinder (dit kan ook met de hand). Voeg water en bicarbonaat toe en meng onder het deeg.
Doe er de bloem bij en kneed zo kort mogelijk. Als het deeg te brokkelig is, kan je nog een beetje extra water toevoegen, maar overdrijf niet. Het is sowieso een bros deeg.
Verpak het deeg in plasticfolie en laat een nacht rusten in de koelkast. (je kan het deeg meerdere dagen bewaren)

Verwarm de oven voor op 170 °C.
Bekleed een bakplaat met bakpapier.
Dep de speculoosvorm in met een stukje van het deeg, zodat hij een beetje vettig wordt.
Bestuif licht met bloem en verwijder de overtollige bloem.
Scheur een stuk van het deeg en kneed door tot het handelbaar wordt. Duw in de vorm en druk goed aan. Snijd het overtollige deeg weg door met een mes langs de plank te snijden. Keer de vorm om en leg het deegmannetje op de bakplaat.
Werk zo verder, en laat telkens ongeveer 5 cm tussen de deelmannetjes. Zet de bakplaat 20 minuten in de oven.

Check na de baktijd of de speculozen al wat harder zijn. Bedoeling is dat je ze niet meer helemaal kan indrukken met je vinger, maar helemaal hard zullen ze ook niet zijn. Probeer te voorkomen dat ze verkleuren.
Neem uit de oven en laat afkoelen op een rooster. Nu zullen ze krokant worden.

Serveer.