Maandag pastadag: Lasagnoni met courgette

Voor de start van een nieuwe werkweek maak ik altijd een weekmenu. Meestal op vrijdag, zodat we zaterdag de nodige boodschappen kunnen doen. Bepaalde verse ingrediënten, zoals bijvoorbeeld vis of groenten die snel bederven, haal ik dan tijdens de week in mijn lunchpauze of op weg naar huis.

Ik krijg dikwijls de reactie “ik zou dat niet kunnen, al vooraf beslissen wat ik ga eten”, maar persoonlijk vind ik dat het ons enorm veel tijd uitspaart. Mijn gedachten dwalen tijdens de dag niet steeds af naar wat we nu weer gaan eten, en ik hoef geen halsbrekende toeren uit te halen om ’s avonds nog de nodige boodschappen bij elkaar te shoppen. Daarenboven heb ik zo meer controle over wát we eten, want als ik om 6u ’s avonds nog iets moet bedenken, lijken frieten en pizza de meest verleidelijke keuzes. En ik ben niet zo wilskrachtig dat ik telkens “neen” kan zeggen.

Daarom hieronder – ter inspiratie en illustratie – ons weekmenu van deze week! Ik doe nog steeds mee met Dagen zonder Vlees, dus voor ons tijdens de werkweek enkel veggie. In het weekend mag het wat meer zijn, maar in de week houden we het nu veertig dagen bewust sober.

Maandag
Lasagnoni met courgette

Dinsdag
Lunch buitenshuis

Woensdag
Parelcouscous met courgette en tomaat

Donderdag
Tomaten-erwtencurry
Onder de middag maak ik ook nog een testbaksel voor de paasbrunch-recepten die hier binnenkort verschijnen (de voordelen van thuiswerk…).

Vrijdag
Zelfgemaakte pizza met een restje ingevroren deeg

Zaterdag
Spaghetti met gehaktballen à la Jamie

Zondag
Hotel mama én alweer een testje voor de paasbrunchreceptjes

Vanavond zet ik dus deze heerlijke “lasagnoni” op tafel. Lasagnoni is een pastasoort die er een beetje uitziet als lasagne met een rokje. Ik vind hem gewoon prachtig, en dus móest ik hem kopen toen ik hem in de vitrine van een Italiaanse delicatessenzaak bij mijn werk zag liggen. Maar je kan evengoed gewone lasagnevellen gebruiken. Als je verse neemt, is het recept zelfs wat sneller, omdat je die niet hoeft voor te koken.

Ik ben er mij van bewust dat de foto van het eindresultaat wat mislukt is. Telkens opnieuw – als ik zit te “klooien” met mijn ikea-lampen, mijn zelfgenutselde reflexiepanelen (isomo – that is) en mijn camerastatief – besef ik dat ik nog heel wat te leren heb. Maar zie: elke dinsdag ga ik trouw naar de fotografiecursus, dus hopelijk zie je hier tegen de zomer toch heel wat betere beelden. Laat je dus niet afschrikken door de foto: deze pasta is én gemakkelijk én lekker én vrij slank. Een heerlijk opstapje naar de zomer dus.

Inspiratie haalde ik bij Skinny Taste

Wat heb je nodig?

300 g lasagnoni, of gewone lasagnevellen
olijfolie
1 teentje look, geperst
3 sjalotjes, fijngesneden
1 kl gedroogde tijm
2 courgettes, gewassen, grof geraspt en uitgelekt
zout en peper
250 g ricotta
50 g geraspte parmezaan + extra om te garneren
1 ei, losgeklopt
een bosje basilicum, fijngehakt
500 ml tomatensaus (ik gebruikte een restje van deze saus)
1 bol mozzarella, in stukken gescheurd

Hoe ga je tewerk?

Kook de lasagnoni gaar in een grote kom kokend en gezouten water.
Giet af, spoel met koud water en laat goed uitlekken.

Verhit een scheutje olijfolie in een kookpot.
Bak er op een zacht vuur de look, tijm en sjalot in aan.
Doe er de courgette bij en bak een paar minuten.
Laat het mengsel goed uitlekken in een vergiet.

Meng in een grote kom het courgettemengsel met ricotta, parmezaan, ei, basilicum, peper en zout.
Dep de lasagnonivellen droog.

Verwarm de oven voor op 175 °C.

Leg een lasagnonivel open op een werkvlak.
Spreid er een dunne laag van het courgette-ricottamengsel op uit.
Rol de pasta op.
Werk zo verder tot alle lasagnoni en alle vulling op is.

Schep een laagje tomatensaus in een ovenschaal.
Leg er de lasagnonirolletjes in.
Lepel er de rest van de tomatensaus over.
Verdeel er ook de mozzarella en de overgebleven parmezaan over.
Dek de schaal af met aluminiumfolie en bak 40 minuten.

Serveer met een slaatje.

Maandag Pastadag: Casareccia met savooi en spekjes

Weer even geleden dat we nog pasta zien passeren hebben. Niet in mijn keuken – ik maak minstens eens per week een pastagerecht – maar wel op de blog. Ik ging op zoek naar een lekker recept om hier te delen, maar op de één of andere manier kwam ik telkens weer uit bij iets met tomaten of andere zomergroenten. Nu heeft de winter ons ook heel wat lekkers te bieden, en dus besloot ik een winterpasta te bedenken.

Bij de winter hoort een robuuste pastasoort (casareccia), een typische wintergroente (kool) en wat pit (spek). Deze drie laat ik verbroederen in een zijdezachte kaassaus, die wel de smaak, maar niet de zwaarte van een bechamel heeft, en voor ik het wist stond er een heerlijk dampend bord winterse goodness voor mijn neus.

Gemakkelijk, snel en goedkoop: deze winterpasta zou iedereen in zijn repertoire moeten hebben.

Wat heb je nodig?

500 g casareccia of penne
1 kleine savooi
120 g pancetta, in blokjes
1 ei
200 g ricotta
100 ml lichte room
75 g pecorino, geraspt
200 g gekookte kastanjes, fijngehakt
peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Kook de pasta in gezouten water volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Maak de bladeren van de savooi los en snijd er de harde nerven uit.Snijd in reepjes.
Voeg 3 minuten voor het einde van de kooktijd bij de pasta.
Giet af en spoel met koud water.

Bak de pancetta in de kom van de pasta. Het is niet nodig olie toe te voegen omdat het spek zelf voldoende vet heeft.
Meng intussen het losgeklopte ei met de ricotta en de room.
Voeg er de pecorino aan toe en kruid met peper en zout.

Eens de pancettablokjes goudbruin zijn, voeg je er de uitgelekte pasta en savooi aan toe.
Warm goed door.
Als de pasta warm is, zet je het vuur laag en voeg je er het ricotta-kaasmengsel aan toe.
Verwarm even tot je een lichte binding krijgt.

Bestrooi met de gehakte kastanjes.
Serveer.

Pasta Thursday: Pompoenschelpjes met hazelnootpesto voor pompoen-criticasters

De herfst is nu echt in het land. ’s Ochtends als ik mijzelf uit bed hijs, is het nog donker, en ’s avonds – als ik slaapliedjes zing voor de meisjes – alweer. De blaadjes vallen “en masse” van de bomen en de regen is er meer dan mij lief is.

En met de herfst vullen de winkelrekken zich ook met nieuw lekkers: een verse oogst appels, boschampignons en pompoenen in alle maten en kleuren. Die laatste zijn niet echt mijn vriend: ik ben over het algemeen geen liefhebber van zoete groenten – denk wortels en pastinaken – en die enorme oranje ondingen hebben dan ook nog de neiging om tot moes te koken als ze een halve minuut op het vuur staan. Maar het zijn nu eenmaal seizoensgroenten, en dus wilde ik ze toch nog een kans geven.

Het was weliswaar niet de eerste keer dat ik een poging ondernam er iets eetbaars mee te fabriceren. Ik probeerde de geroosterde variant in salades, de soepen met alle mogelijke toevoegingen – kokosmelk, gember, paprika en komijn, het Ottolenghi-allegaartje, … maar niets kon mij helemaal overtuigen.

Voor een nieuwe poging nam ik er meteen alles bij wat het geheel wél mijn smaak kon maken:

genoeg kruidigheid (tijm)
extra hartigheid (feta en spek)
een snuifje bitter (radicchio)
wat pit (pesto)
een beetje troost (pasta)
een pompoensoort die genoeg body heeft om een kwartier op het vuur te doorstaan (butternut)

en mengde dat alles met een grote dosis Lieziepeasy: gemakkelijk, snel, weinig afwas. En het is toch wel gelukt zeker?! Deze schelpjespasta heeft mij helemaal over de streep getrokken. Ik zet hem deze herfst zeker nog op tafel.

Van begin tot einde duurt dit ongeveer 40 minuten. Na afloop heb je welgeteld één pot af te wassen, de rest kan grotendeels in de vaatwas.

Commentaar van de meisjes:

Oudste: “Ik lust die rode sliertjes niet… (proeft) mmm, zo lekker”.
Jongste: “Wil ni ete, coco ete” (en coco betekent speculoospasta, voor de geïnteresseerden). Een minuut later: “kaka daan”…

Gemiddeld genomen – als ik de man die na een kort intermezzo aan het verzorgingskussen instemmend knikte, meereken – een succes dus.

Nog enkel tips om je op weg te helpen:

De pompoen kan je het makkelijkst schillen met een dunschiller. Enkel aan de ronding van de butternut lukt het wat moeilijker, daar moet je retoucheren met een aardappelmesje.
Geen radicchio te bespeuren? Met wit- of roodlof, of zelfs rucola, lukt het ook.
Liever geen vlees? Laat de spekjes gewoon achterwege: heb ik al getest en is ook héérlijk.

Geen conchigliette te vinden in je plaatselijke supermarkt? Neem orzo, risoni of een andere kleine pastasoort.
Als je pasta op deze manier kookt, heeft die over het algemeen wat meer kooktijd nodig dan wat op de verpakking staat: reken ongeveer 2 minuten extra.

Voila, nu weet je alles dat je moet weten: aan de slag dus!

Wat heb je nodig?

olijfolie
1 rode ui, fijngesneden
1 teentje look, geperst
150 g gerookt spek, in blokjes
een halve butternutpompoen, geschild en in blokjes van 2 op 2 cm gesneden
blaadjes van een tiental uit de kluiten gewassen takjes tijm
300 g conchigliette of andere kleine pasta
650 ml kokende groentenbouillon
een halve radicchio, in reepjes gesneden
150 g feta, in blokjes
peper en zout

Voor de hazelnootpesto
50 g platte peterselie
50 g hazelnoten
1 teentje look
75 g manchego of een andere goed doorsmakende harde kaas
olijfolie
peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Verhit een beetje olijfolie in een grote pan of wok, waarop je een deksel hebt.
Bak er ui, look en spek in aan.

Als deze beginnen te kleuren, voeg je de pompoen en tijm toe.

Bak tot ook de pompoen goudbruine randjes krijgt.
Gooi er de pasta bij en roer tot de schelpjes bedekt zijn met een laagje olie.

Blus met de groentenbouillon.
Zet het deksel op de pan en kook volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Roer af en toe en voeg eventueel wat extra bouillon toe.

Maak intussen de hazelnootpesto.
Rits de blaadjes peterselie van de steeltjes, en doe ze samen met de hazelnoten, het teentje look en de kaas in een blender en mix fijn.
Leng aan met olijfolie tot je een vrij lopende pesto krijgt.
Kruid bij met peper en zout.

Check of de pasta gaar is. Zo niet, voeg extra water of bouillon toe en wacht tot deze door de pasta is opgenomen.Roer de radicchio door de pasta, en blijf roeren tot de blaadjes geslonken zijn.
Roer er ook de feta door.
Kruid met peper en zout.

Serveer met hazelnootpesto.

Ik bedacht dit recept voor de Libelle Lekker Foodbloggerswedstrijd. Hopelijk valt het in de smaak van de jury!

Pasta Thursday: Fusilli met venkelworstjes

Pasta is zo’n allemansvriend, dat we het hier ten huize Lieziepeasy vrij vaak op het menu zetten. Pastagerechten zijn meestal ook snel klaar, en ze besparen je de moeite om patatjes te schillen, iets dat mij na een drukke werkdag soms echt te veel lijkt. Bijkomend voordeel is dat de kindjes het graag lusten, en dat beperkt ook al weer het gezeur en gejengel aan tafel.

Deze fusilli is een recept van Jamie. Alweer, ja, maar je moet het de man nageven: hij weet wat lekker én haalbaar eten is! Terwijl de pasta kookt, heb je de worstjes gesmoord. Het enige dat dan nog tussen jou en een geurige kom goodness staat, is wat argeloos staan roeren als je de inhoud van de twee potten bij elkaar kiepert. Mocht je niet zo zeker zijn over de combinatie witte wijn – kleine kinderen, kan je deze natuurlijk altijd vervangen door een beetje kippenbouillon. En als je geen venkelworstjes kan vinden (ik haalde de mijne bij Dierendonck tijdens een regenachtige vakantie aan zee): geen nood! Gebruik gewone grofgemalen worstjes van een goeie slager, en voeg wat extra venkelzaad toe.

Bron: Kook met Jamie

Wat heb je nodig?

2 kl venkelzaad
2 gedroogde rode chilipepers, verkruimeld, of een flinke snuf cayennepeper olijfolie
400 g venkelworstjes of andere grofgemalen worstjes van goeie kwaliteit
1 el gedroogde oregano
een glas witte wijn
rasp en sap van 1 citroen
500 g fusilli
zout en peper
parmezaanse kaas, geraspt
een handvol peterselie, gehakt

Hoe ga je tewerk?

Zet een grote kom water op het vuur voor de pasta. Zout voeg je best pas toe als het water kookt, dat scheelt alweer een paar minuten!

Kneus de venkelzaadjes en de chili’s in een vijzel of – als deze te ver in de hoogste kast staat, zoals bij mij – in een kommetje met de achterkant van een lepel. Verhit een scheutje olijfolie in een hapjespan. Duw het vlees uit de worstjes en gooi het in de pan. Prak met een vork een beetje fijner.
Laat een paar minuten bakken tot het vlees een mooi kleurtje heeft.
Doe er de gestampte venkelzaadjes en chilipepers bij en smoor een tiental minuten.

Zout het kokend water en kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Roer de oregano door het vlees en blus met witte wijn.
Laat tot de helft inkoken.
Voeg er citroenrasp en -sap aan toe.

Giet de pasta af maar bewaar een beetje kookvocht.

Roer de fusilli door het vlees en hussel met het kookvocht.
Voeg er de gehakte peterselie en geraspte parmezaan aan toe.
Proef en kruid naar smaak met peper en zout.

Serveer met extra parmezaan. Liever zónder vlees maar mét venkelsmaak? Dan is deze pasta met gekarameliseerde venkel jouw beste vriend!

Pasta alla norma

Indian Summer… Hoe zalig om de eerste septemberdagen nog een glaasje rosé te kunnen drinken op je terras na een drukke werkdag. De meisjes zijn weer naar school en komen met schoenen vol zand naar huis van het buitenspelen. Zelf ben ik ook opnieuw aan het werk, maar probeer ik van elke minuut middagpauze gebruik te maken om zoveel mogelijk te genieten van de nazomer-zonnestralen. En ’s avonds, als de rust in huis is weergekeerd, trek ik de tuindeur open en placeer ik mij in het laatste streepje avondzon dat ons terras roze-rood kleurt.

Dagen als deze vragen om zomerse gerechten, die toch al een beetje hartigheid in zich dragen. Je kan immers wel wat energie gebruiken, maar aan de andere kant wil je ook nog niet aan de stoofpotjes beginnen.

En voor zo’n dagen is deze pasta alla norma perfect. Wie Norma precies is, weet ik niet, maar het is duidelijk dat ze wist hoe je een goed pastagerecht in elkaar knutselt! Je hebt maar een handvol ingrediënten nodig, niet meer dan wat je tijdens je middagwandeling op de markt bijeen kan scharrelen, en behalve het snijden heb je bitterweinig werk waar je je hoofd moet bijhouden.

Hou een paar vuistregels, die eigenlijk voor alle eenvoudige pastagerechten gelden, in het achterhoofd – verse tomaten of Italiaanse uit blik, robuste spaghetti van een goed merk, en kwalitatieve kaas – en je bent maar een beetje geroer en gebak verwijderd van het Siciliaanse paradijs.

Bron: Jamie’s Italië

Wat heb je nodig?

2 grote aubergines
olijfolie
gedroogde oregano
cayennepeper
4 teentjes look, geperst
een bosje basilicum, blaadjes apart gehouden, steeltjes gehakt
scheutje wittewijnazijn
5 dl passata of 600 g verse tomaten, gepeld en fijngehakt
zout en peper
500 g spaghetti
150 g ricotta
geraspte pecorino, bij het serveren

Hoe ga je tewerk?

Snij de aubergine in de lengte in kwarten, en dan in schijfjes van ongeveer 1 cm dikte.

Verhit een scheutje olijfolie in een koekenpan.
Gooi er de helft van de aubergineblokjes in, schud de pan zodat ze allemaal een laagje olijfolie krijgen, en laat op middelhoog vuur bakken tot ze goudbruin zijn.

Bestrooi tijdens het bakken royaal met oregano.
Schep de blokjes uit de pan, en bak de tweede portie op dezelfde manier. Voeg eventueel wat extra olijfolie toe, maar niet té veel.
Als alle aubergineblokjes gebakken zijn, doe je de eerste lading weer in de pan.
Kruid met cayennepeper, voeg er de look en gehakte basilicumsteeltjes aan toe en besprenkel met een scheutje wittewijnazijn.
Laat de azijn verdampen.
Giet er de passata bij, zet het vuur zacht en laat een klein kwartiertje pruttelen.
Kruid naar smaak met peper en zout.Kook intussen de spaghetti volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Laat de pasta uitlekken en bewaar een beetje kookvocht.
Hussel de spaghetti door de saus en voeg er net genoeg kookvocht aan toe om de saus mooi te laten mengen met de slierten.
Roer er ook de basilicumblaadjes door.

Verdeel de pasta over de borden.
Lepel er wat dotjes ricotta op en serveer met geraspte pecorino.

Pasta met gekarameliseerde venkel, rucola en pecorino

De tuin van mijn ouders bulkt van de zomergroenten. Courgettes, sla, komkommers en venkel liggen te blinken in mijn tas als ik na een weekendbezoekje weer richting Gent rijd. Wat leuk om zo verse, frisse groenten te kunnen gebruiken in de keuken. Je raakt er op slag geïnspireerd van!

Deze week zette ik deze eenvoudige spaghetti op het menu. Een handvol ingrediënten en een beetje geduld: dat is het enige wat je nog scheidt van een heerlijk avondmaal op een zonovergoten terras (OK, en misschien ook eerder een Provençaalse dan een Belgische zomer…). En zo is het nog maar eens bewezen: als je lekkere producten gebruikt, heb je geen ingewikkelde recepten nodig om iets lekkers op tafel te zetten.

Bron: Veg! van Hugh Fearnley-Whittingstall

Wat heb je nodig?

1 grote, kraakverse venkel
1 eetlepel olijfolie
1 teentje look, geperst
300 g spaghetti of andere lintpasta
150 g rucola
rasp van één citroen
3 eetlepels room
pecorino of parmezaan
zwarte peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Maak de venkel schoon, verwijder de harde kern en snij in repen.
Verhit de olijfolie in een koekenpan op matig vuur.

Voeg er de look en venkel aan toe en bak deze tot licht gekarameliseerd. Dit duurt ongeveer 20 minuten.

Kook intussen de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Giet af en bewaar een beetje van het kookwater.

Voeg citroenrasp en rucola toe aan de venkel en verwarm tot de rucola geslonken is.
Roer er de room door.

Voeg de pasta bij de venkel, giet er een beetje kookwater bij en hussel.
Kruid naar smaak met peper en zout.
Serveer met geraspte pecorino.

Andere zomergroenten door je pasta? Probeer deze gemakkelijke penne met kerstomaat en rode pesto eens!

Mafaldini met lamsragù

Grijze dagen als deze vragen om eten als dit: een gerecht dat een zacht deken rond je schouders slaat, dat een beetje kruidigheid, maar vooral veel troost en geruststelling met zich meebrengt. Het recept is van de goddelijke huisvrouw Nigella, uit haar Italiaans meesterwerk, en is wat mij betreft volmaakt. Ik kan niets bedenken dat je eraan zou moeten toevoegen om het nóg heerlijker te maken. Het ademt huiselijkheid, gezelligheid en vriendschap. Soms heeft een mens daar gewoon nood aan.

Wat heb je nodig?

400 g mafaldini of pappardelle
lookolie
1 grote sjalot, fijngesneden
1 kl gedroogde oregano
1 kl gedroogde munt
1/2 kl chiliflakes
250 g lamsgehakt
400 g tomatenblokjes in blik
2 el aalbessenconfituur
2 kl worcestershiresaus
zwarte peper en zout
verse muntblaadjes, gehakt

Hoe ga je tewerk?

Kook de mafaldini volgens de aanwijzingen op de verpakking.

Verhit de olie in een koekenpan.
Fruit er de sjalot in aan tot deze glazig is en voeg de kruiden toe.

Doe er het gehakt bij en bak rul.
Schep er de confituur bij en roer los.

Voeg er ook de tomaten en worcestershiresaus aan toe, dek af en laat 20 minuutjes zachtjes pruttelen.

Kruid naar smaak met peper en zout.

Serveer met de pasta en garneer met verse munt.

Pasta met scampi

Tropische temperaturen vragen om zuiderse, interessante gerechten. En laat dit nu net zoveel meer zijn dan de titel doet vermoeden! Een waar feestmaal voor de smaakpapillen, iets dat niet veel meer vraagt dan een begeleidend glaasje wijn en de avondzon op je snoet. Ideaal voor dit weekend dus.

Sluit je even op in de keuken met een cocktail bij de hand en wat summervibes op de achtergrond, snij, roer en meng een beetje, en zet dit culinair hoogstandje op je (tuin)tafel.

Het leven kan zo simpel zijn….

Bron: Jamie’s Italië

Wat heb je nodig?

450 g spaghetti van goede kwaliteit (over het algemeen geldt: hoe langer de kooktijd, hoe beter de pasta)
2 teentjes look, geperst
1 à 2 rode chilipepers, fijngesneden
400 g rauwe, gepelde en schoongemaakte scampi
1 glas witte wijn
een potje halfgedroogde tomaatjes, fijngemixt
1 citroen, zeste en sap
150 g rucola
olijfolie
zwarte peper en zeezout

Hoe ga je tewerk?

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking, in ruim gezouten water.

Verhit intussen wat olijfolie in een koekenpan of wok.
Gooi er de look en chili bij.

Van zodra de look begint te kleuren, voeg je er de scampi aan toe.
Bak 1 minuut.
Giet de witte wijn erbij en laat een beetje inkoken.
Voeg er ook de tomatenpuree aan toe.

Laat even pruttelen.

Giet intussen de pasta af maar bewaar een beetje kookvocht.
Hussel de spaghetti en saus door elkaar, doe er een beetje kookvocht, rasp en sap van de citroen en de rucola bij.

Roer tot de rucola geslonken is.
Kruid eventueel bij met peper en zout.

Sit back, relax, and enjoy!

PS: Eerder maakte ik ook al een andere versie van pasta met scampi met restjes uit de koelkast!

Pasta al forno

Ik begin binnenkort met een nieuwe uitdaging. Niet hier, deze keer, wel ergens op een bureautje in een statig gebouw op een heuvel in het Gentse. Ja hoor, ik start binnen enkele weken in een nieuwe job. Veel blijft hetzelfde, maar een groot deel zal anders zijn. Nieuwe taken, nieuwe uitdagingen, nieuwe ervaringen… Ik kan eerlijk gezegd al niet meer wachten. Maar intussen ben ik momenteel de “oude” job aan het afronden. En net dat vergt zó veel energie dat het hier wat stiller is. Het is weer even aanpassen, na drie maanden thuis.

De woelige professionele tijden vertalen zich ook op ons bord. Geen tijd meer voor een rosbief met alles erop en eraan, of een experiment van köfte en tabouleh, wel een inderhaast bijeen gegooid wokgerecht uit de diepvries (die trouwens opvallend snel aan het leeggeraken is, zou die nieuwe start er iets mee te maken hebben?), een kant-en-klaar gerecht (wel homemade in rustiger tijden) of een pasta die niet teveel om het lijf heeft. Zoals deze pasta al forno van Jamie. OK, hij heeft een beetje tijd nodig, maar weinig aandacht en – misschien nog belangrijker – geen ingrediënten die ik niet in mijn lunchpauze bijeen kon scharrelen. Slow food, en toch ook een beetje fast food: bestaat er een betere soort?

Bij gerechten die zo eenvoudig zijn, valt of staat het resultaat met de kwaliteit van de ingrediënten. Kies dus lekkere tomaten (bijv. de biotomaten in blik van Delhaize of Cirio bij Colruyt, en tegen de zomer gewoon verse, zongerijpte san marzano’s), buffelmozzarella en pasta van een Italiaans merk.

Bij gebrek aan orecchiette heb ikzelf cappelletti gebruikt, letterlijk “hoedjes”, ook perfect gezien de saus er zo’n mooi jasje rond kan vormen.

Het resultaat is in elk geval beter dan de boodschappenlijst en instructies doen vermoeden. Je proeft een rijk gerecht met een intense smaak recht uit Italië. Ook dát helpt om de regen van vandaag – en de drukte van de voorbije week – te vergeten. Aan de slag!

Bron: Jamie’s Italië

Wat heb je nodig?

400 g pasta zoals orecchiette, penne of cappelletti
1 ui, fijngesneden
2 teentjes look, geperst
3 blikken van 400 g tomatenstukjes
1 chilipeper, fijngesneden
een handvol basilicumblaadjes
1 el rodewijnazijn
parmezaan, geraspt
3 bollen (buffel)mozzarella, in plakken gesneden
olijfolie
zeetzout en zwarte peper uit de molen

Hoe ga je tewerk?

Kook de pasta gaar volgens de aanwijzingen op de verpakking. Zorg ervoor dat de pasta niet meer aan je tanden blijft kleven als je er eentje proeft. Als dat wel gebeurd, is hij nog niet gaar.
Giet af.

Verwarm de oven voor op 200°C.
Vet een ovenschaal in met een beetje olijfolie.

Giet een flinke scheut olijfolie in een kookpot.
Verhit op een zacht vuur en fruit er de ui, look en chili 10 minuten in aan, zonder dat ze verkleuren.

Doe de tomaten erbij en een klein glaasje water, breng aan de kook en laat 20 minuten zachtjes pruttelen.

Pureer de saus in de blender, snipper er de basilicum bij, voeg er de rode wijnazijn aan toe en kruid bij met peper en zout.

Meng de pasta met de helft van de tomatensaus en een handje parmezaanse kaas.

Leg een laagje pasta in de ovenschaal, dan een beetje tomatensaus, een handje geraspte parmezaan en één in plakken gesneden bol mozzarella.

Herhaal dit tot alle ingrediënten opgebruikt zijn en eindig met een royale portie parmezaan.

Zet de schaal een kwartier in de oven tot de kaas bovenaan goudbruin en krokant is.
Geniet.

Foodblogswap: Turks getinte ovenschotel met pasta, gehakt en courgette

Op de valreep nog de foodblogswap van deze maand! Ik kreeg dit keer de blog van Katrin toegewezen: katrinsfavorieterecepten.blogspot.be. Katrin neemt voor het eerst deel aan de Foodblogswap, maar dat zou je niet zeggen als je haar blog “doorbladert”: ze heeft heel wat recepten uitgeprobeerd en gepubliceerd. Het leuke is dat ze zich toespitst op de wereldkeuken, waardoor je uit alle hoeken van de wereld wel iets terug kan vinden.

Ik heb niet zo heel lang getwijfeld deze keer, want toen ik deze ovenschotel voorbij zag komen, was ik meteen verkocht! Ik hou van de arabische keuken, en in mijn diepvries zat nog een pakje kippengehakt te smeken om opgegeten te worden.

Ik heb gezocht naar de ziti (buisvormige pasta als macaroni), maar niet gevonden, en dus heb ik mini penne van Barilla gebruikt. Ik heb de aubergine vervangen door courgette, en heb wat extra smaakmakers als baharat, koriander, sumak en rode wijn gebruikt. Voor de rest heb ik het recept vrij goed gevolgd, en ik moet zeggen, het resultaat was zeer lekker! Ik heb meteen een tweede portie van de saus ingevroren om op een drukke dag toch nog eens te kunnen genieten van dit heerlijke gerecht.

Wat heb je nodig?

300 g pasta (ziti, bucatini of penne)
250 g kippengehakt
5 tomaten, ontveld en in grove stukken
2 courgettes, zaadjes verwijderd, in hapklare stukjes
2 uien, fijngesneden
2 teentjes look, geperst
100 g amandelen, grof gehakt, of amandelschilfers
1 laurierblad
tijm
een arabisch getint kruidenmengsel: komijn, koriander, baharat (of ras-el-hanout), sumak
een glas rode wijn
1 ei
250 g Griekse yoghurt
1 bol mozarella, in schijfjes gesneden.
olijfolie
boter
peper en zout

Hoe ga je tewerk?

Kook de pasta volgens de aanwijzigingen op de verpakking.

Verwarm een scheutje olijfolie in een hapjespan.
Voeg na enkele minuten de look en het kruidenmengsel toe.
Fruit tot de ui en look glazig is maar niet gekleurd.

Voeg er het gehakt aan toe en bak rul.
Laat het gehakt een korstje krijgen.

Voeg er de courgette, tijm en laurier aan toe en stoof even mee.

Blus met rode wijn.
Als het meeste vocht verdampt is, voeg je de tomaten toe.
Laat inkoken tot een dikke saus.
Kruid bij met peper en zout en roer er de amandelen door.